Stosunki Państwo-Chrześcijaństwo w Cesarstwie

Krasowski. Notatka składa się z 2 stron.
STOSUNKI PAŃSTWO - CHRZEŚCIJAŃSTWO W CESARSTWIE (W TYM ZMIANY USTROJOWE W OKRESIE DOMINATU) pomijam tu zmiany instytucji w dominacie, ewentualnie patrz temat wyżej, na wszelki wypadek zrobiłam też organizację Kościoła; 1. Imperium rzymskie, w którego granicach funkcjonowało wiele rozmaitych wyznań religijnych, charakteryzowało się konsekwentną tolerancją . Trudności powstawały tylko z systemami opartymi na monoteizmie , a więc przede wszystkim wyznania mojżeszowe i chrześcijańskie . 2. Chrześcijaństwo charakteryzowało się:
a) bardzo żywym ruchem misyjnym b) ekspansją (zwłaszcza wśród ludzi niżej społecznie sytuowanych)
c) nauką o jedynym Bogu , wykluczającym wszystkich innych łącznie z cesarzem d) równym traktowaniem niewolnika i wolnego w Kościele 3. Szybkie rozprzestrzenianie się chrześcijaństwa już w I w., tajemniczość i brak zrozumienia praktyk religijnych, w połączeniu ze zdawało się wywrotowymi poglądami społeczno - politycznymi, legły o podstaw prześladowań , które aż do początku IV w. nasilały się i słabły w imperium. 4. Edykt mediolański Konstantyna Wielkiego 313 r. - zapewnienie Kościołowi jawności egzystencji i swobody działania oraz wyrównania krzywd, które spotkały go uprzednio. 5. Chrześcijaństwo wyszło zwycięsko z “religijnej próby sił” i odtąd korzystało z poparcia państwa. W 380 r. cesarze Gracjan, Walentynian i Teodozjusz w piśmie skierowanym do ludności Konstantynopola nakazali wyznawanie w całym państwie wiary chrześcijańskiej w Trójcę Świętą, wg nauki ówczesnego papieża Damazego I, którą określano mianem katolickiej , a więc powszechnie obowiązującej . Innych (arian) nazywano heretykami. 6. Edykt cesarza Teodozjusza z 392 r. wprowadził nietolerancję wobec pogaństwa . W późniejszych latach wykluczono pogan od urzędów, a nawet zakazano wielobóstwa pod karą śmierci. Kościół uzyskał osobowość prawną, stał się potęgą moralną i polityczną . Cesarze przestali uważać się za bogów, pozostając przy tytule wybrańca bożego. Hierarchię kościelną traktowano jako trzecią, obok cywilnej i wojskowej. Mimo, iż Kościół przyjmował opiekę i podporządkowanie panującemu, udało mu się przetrwać upadek cesarstwa na zachodzie Europy. 7. Na czele Kościoła stanął biskup rzymski - papież . Poniżej papieża w porządku święceń - prezbiterzy , w porządku władzy administracyjno - jurysdykcyjnej patriarchowie . W stolicach prowincji (tzw. metropoliach ) rezydowali arcybiskupi - metropolici , w okręgach zaś zwanych civitates (później diecezje ) - biskupi . Z czasem powstała sieć kościołów parafialnych z plebanami - proboszczami . 8. Biskupi byli wybierani przez lud i duchowieństwo. W okresie kryzysu imperium potrafili oni przejąć wiele jego funkcji, wokół nich skupiało się też życie społeczeństwa okresu przejściowego. Prezbiterzy, zwani kanonikami, którzy pomagali biskupowi w sprawowaniu zarządu diecezjalnego tworzyli

(…)

….
9. Od IV w. rozwinęły się zjazdy kościelne:
a) sobory - zwoływane przez papieża i cesarza, gromadziły cały episkopat, decydowały o najważniejszych sprawach;
b) synody - zasięg metropolitalny lub diecezjalny, zwoływane przez właściwych biskupów
10. Monastycyzm od VI w. w Europie Zachodniej (św. Benedykt z Nursji).
11. Działalność Kościoła była regulowana przez prawo kanoniczne, wzorujące…
… (subtenetes). Do tego zasada: “Wasal mojego wasala jest moim wasalem.”
Umowa lenna zawierana była wg. uroczystego ceremoniału. Początkowo tylko ustnie, później potwierdzano pisemnie.
hołd vel komendacja (homagium, commendatio) - wasal klęka i wkłada ręce w dłonie seniora.
inwestytura - senior przyjmuje hołd i wręcza symbol nadawanego lenna np. pierścień czy pastorał.
pocałunek pokoju (kiss of love krove…
... zobacz całą notatkę