Stosowanie prawa Pojęcie stosowania prawa Stosowanie prawa - czynność konwencjonalna upoważnionego organu państwa (albo podmiotu, który spełnia podobną rolę), przez którą organ ten rozstrzyga jakąś sprawę indywidualną i konkretną, czyniąc to na podstawie obowiązującej normy prawnej. Precyzyjniej mówiąc: stosuje się normę prawną, a nie prawo. Organ państwa - osoba (albo zorganizowany zespół osób), która według obowiązującego prawa podejmuje działania władcze uważane za działania państwa. Etapy stosowania pr awa Modelowe ujęcie procesu stosowania prawa składa się z czterech etapów: ustalenie tzw. podstawy prawnej rozstrzygnięcia, ustalenie stanu faktycznego, dokonanie subsumpcji, wydanie decyzji finalnej i jej uzasadnienie. Ustalenie podstawy prawnej - polega na wskazaniu normy prawnej, którą należy zastosować do rozstrzygnięcia danego przypadku, czyli znalezienia odpowiednich przepisów prawnych, ustalenia, czy są to przepisy aktualne i dokonania ich wykładni, by w rezultacie uzyskać obowiązującą normę prawną. Ustalenie stanu faktycznego (ustalenie faktów) - polega na tym, by określić, czy nastąpiło pewne zdarzenie, jaki był jego przebieg i jakie osoby były w nie uwikłane. Subsumpcja - czynność polegająca na tym, że organ stosujący prawo stwierdza, iż ustalony przez niego stan faktyczny jest szczególnym przypadkiem, który należy do zakresu zastosowania pewnej normy. Decyzja finalna (akt stosowania prawa) - ustanowienie normy indywidualnej i konkretnej. Uzasadnienie - decyzje finalne w zasadzie powinny być uzasadnione; obowiązek uzasadnienia jest przewidywany przez normy prawne i odnosi się zazwyczaj do tych rozstrzygnięć, od których strona wnosi odwołanie, do rozstrzygnięć ostatecznych, które kończą postępowanie w sprawie, czy do rozstrzygnięć w sprawach szczególnie ważnych. żądania stron i przebieg postępowania, opis wyników postępowania dowodowego, podanie podstawy prawnej rozstrzygnięcia. Uzasadnienie ma usprawiedliwiać przyjętą konkluzję, wykazać jej poprawność - wylegitymować takie, a nie inne rozstrzygnięcie. Zakres swobody podejmowania decyzji Sylogistyczny model stosowania prawa (wg. Monteskiusza, s ędzia = “usta ustawy”) - proces stosowania prawa ma charakter mechaniczny; z przyjętych przesłanek, z których jedna jest generalną i abstrakcyjną normą prawną, a druga zdaniem stwierdzającym określone fakty, rozstrzygający organ wysuwa logiczny wniosek, będący rozstrzygnięciem sprawy. Luz decyzyjny - zakres swobody podejmowania decyzji w procesie stosowania prawa. Luzy decyzyjne mogą przyjąć charakter luzów ukrytych, albo jawnych.
(…)
… sprawie (nemo iudex in causa sua).
Kierowniczy typ stosowania prawa:
treść decyzji finalnej jest tylko w ogólnym zarysie wyznaczona przez normy prawa materialnego będące podstawą prawną rozstrzygnięcia,
podmiotem stosującym prawo jest zazwyczaj organ administracji lub quasi-organ administracyjny, zazwyczaj nie jest to organ niezależny,
podmiot stosujący prawo jest zainteresowany treścią podejmowanej…
… - zakres swobody podejmowania decyzji w procesie stosowania prawa. Luzy decyzyjne mogą przyjąć charakter luzów ukrytych, albo jawnych.
Luzy jawna - gdy prawodawca, formułując przepisy prawne, rozmyślnie pozostawia podmiotom stosującym prawo pewną swobodę co do treści decyzji, jaką mają podjąć.
wyznaczenie granic swobody,
klauzule generalne,
zwroty niedookreślone.
Luzy utajone (ukryte) - powstają…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)