To tylko jedna z 2 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
SPRZEDAŻ W HANDLU MIĘDZYNARODOWYM Co do definicji „sprzedaży międzynarodowej" istnieją w nauce prawa rozbieżności, mające jednak znaczenie głównie teoretyczne. W praktyce można przyjąć, że chodzi tu przede wszystkim o umowy, których podmioty mają różną przynależność państwową. Niektórzy do sprzedaży międzynarodowej zaliczają ponadto umowy, których podmioty mają wprawdzie wspólną przynależność państwową, ale w których wykonaniu dochodzi do przejścia towaru przez granicę państwa.
Ponieważ umowa sprzedaży w handlu międzynarodowym związana być może z dwoma przynajmniej systemami prawnymi, przede wszystkim istotne jest ustalenie, który z nich ma zastosowanie do umowy. System ten wskazują normy międzynarodowego prawa prywatnego. Polskie międzynarodowe prawo prywatne wskazuje jako właściwe prawo tego państwa, w którym siedzibę ma sprzedawca. Należy jednak pamiętać, że jeśli strony w kontrakcie lub dodatkowym porozumieniu same uzgodniły, jakiemu prawu poddają swój stosunek prawny, jest to (przy spełnieniu określonych warunków) wiążące dla stron.
Szeroki zakres swobody umów, jakim cieszą się podmioty w obrocie międzynarodowym, umożliwia istnienie w tym obrocie pewnych pozapaństwowych form regulacji praw i obowiązków stron. Tendencja do rozwoju tych form znajduje ekonomiczne uzasadnienie w stałym rozwoju wymiany międzynarodowej i powstaniu światowych rynków w poszczególnych branżach. Prawo wewnętrzne różnych państw stosowane jest obligatoryjnie tylko w takim zakresie, w jakim jego normy mają charakter imperatywny (ius cogens). Natomiast pozostałe zagadnienia są bądź regulowane przez strony w kontrakcie, bądź objęte powszechnymi i lokalnymi zwyczajami handlowymi.
Specyficznymi formami regulacji są: 1) formularze umów (blankiety do zawierania kontraktów stosowane przez wielkie przedsiębiorstwa, zawierające typowe postanowienia dotyczące podstawowych zagadnień), 2) kontrakty typowe (przykładowe rozwiązania proponowane lub zalecane do stosowania w obrocie). Obie formy bywają określane wspólnymi nazwami wzorów umów, kontraktów typowych lub nawet ogólnych warunków umów.
Kontrakty typowe opracowywane są przez organizacje typu zrzeszeniowego (izby przemysłowo-handlowe, zrzeszenia branżowe) lub przez organizacje międzynarodowe, a nawet organy państwowe. Wśród kontraktów typowych opracowanych przez organizacje międzynarodowe poważne znaczenie mają zwłaszcza ogólne warunki Europejskiej Komisji Gospodarczej ONZ, wydawane w wielu wersjach, dostosowanych do specyfikacji obrotu poszczególnymi rodzajami towarów. Ponadto specyficznym źródłem regulacji sprzedaży międzynarodowej są zwyczaje handlowe, wśród których szczególną rolę odgrywają zwyczaje stwierdzone m.in. przez izby przemysłowo-handlowe i zrzeszenia branżowe.
Należy podkreślić, że wszystkie wymienione formy regulacji albo obowiązują z woli stron i czerpią swą moc z ich umowy (formularze umów, umowy typowe), albo są sankcjonowane przez systemy prawne państw, choćby tylko w formie nadania klauzuli wykonalności opartemu na nich orzeczeniu arbitrażowemu (zwyczaje handlowe). Szeroki zakres i szybki rozwój powyższych form wskazuje, że w handlu międzynarodowym prawo nie nadąża za potrzebami obrotu.
(…)
… jest międzynarodowa unifikacja norm dotyczących sprzedaży w handlu międzynarodowym. Prace nad taką unifikacją zostały podjęte już w 1930 r. pod patronatem Ligi Narodów. Od 1 czerwca 1996 r. obowiązuje w Polsce Konwencja o Międzynarodowej Sprzedaży Towarów. Dotyczy ona zawierania umów sprzedaży oraz obowiązków sprzedawcy i kupującego przy międzynarodowych umowach sprzedaży w obrocie profesjonalnym. Konwencja daje…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)