To tylko jedna z 6 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
SPRAWOZDANIE nr 2 Wyznaczanie współczynników De Saint-Venanta 1. Opis ćwiczenia: Celem ćwiczenia jest określenie profili prędkości przy przepływie w kanale otawrtym dla wybranych pionów i poziomów analizowanego przekroju pomiarowego oraz wykreślenie izotach dla tego przekroju. Dodatkowo należało wyznaczyć wartości współczynników de Saint-Venanta α i β, które określają stosunek rzeczywistej energii kinetycznej lub rzeczywistego pędu strumienia o - odpowiednio- energii kinetycznej lub pędu, obliczanych przy założeniu prędkości średniej w przekroju strumienia. 2. Krótkie wprowadzenie teoretyczne: Współczynniki de Saint-Venanta są ściśle związane z rozkładem prędkości w przekroju poprzecznym strumienia, stąd też znajomość tego rozkładu jest podstawą umożliwiającą wyznaczenie ich wartości. Jeśli możliwe jest opisanie rozkłądu prędkości zależnością funkcyjną, wówczas współczynniki α i β mogą być wyznaczone ze wzoru: oraz gdzie Vśr wyrażona jest formułą: W większości zagadnień mamy do czynienia z ruchem urbulentnym . W takim przypadku zależność określająca zmienność prędkości w przekroju poprzecznym nie jest znana i profil prędkości może być określony jedynie na podstawie pomiarów prędkości lokalnej, najczęściej w sposób dyskretny, w wybranych punktach przekroju. Współczynniki α i β mogą być wyznaczone ze wzorów: N-liczba wszystkich punktów pomiarowych ΔFi- wycinek pola przekroju poprzecznego przyporządkowany i-temu punktowi Vśr-prędkość średnia w przekroju określona wzorem: 3. Rurka Prandla To przyrząd, któy wykorzystuje zjawisko zamiany energii kinetycznej w potencjalną. Rurka ta jest krótkim, zakrzywionym w kształt litery "L" przewodem, zakończonym półkolistą główką, którą należy ustawić w punkcie pomiaru prędkości przeciwnie do kierunku przepływu strumienia, Wewnątrz rurki znajdują się dwa kanaliki. Do jednego z nich wpływa woda otowrem umieszczonym na osi rurki- w centralnym punkcie główki, zaś do drugiego- szczeliną na boku rurki. Szczalina ta umożliwia pomiar ciśnienia statycznego, panującego na głębokości, na jakiej jest zanurzona rurka. Energia kinetyczna cieczy wypełniającej przewó w osi rurki, zostaje zamieniona na energię potencjalną, co pokazuje dodatkowy wzrost ciśnienia w stosunku do statycznego. To zwiększone ciśnienie nosi nazwę cieśnienia spiętrzenia. Analizując przyrost ciśnienia w centralnym odcinku rurki, można wnioskować o prędkości cieczy opływającej rurkę. Kanaliki są podłąćzone przewodami do manometru różnicowego lub dwóch piezometrów. Na podstawie mierzonej różnicy
(…)
… obarczone są błędami wynikającymi z niedoskonałości
zmysłów ludzkich (nie można idealnie odczytać wartości "gołym okiem") oraz zaokrągleń
wyników.
Ponadto w kanale zostały umieszczone przeszkody, które powodowały zakłócenia
przepływu wody w kanale.
Z rozkładu prędkości w pionach wynika, że prędkość wody w kanale jest większa w
pionach: pierwszym, drugim, czwartym i piątym, w punktach umieszczonych w połowie
wysokości kanału.
Natomiast prędkość w środkowej części kanału jest niższa. Powodem jest umieszczona w
kanale przeszkoda, która spowalnia przepływ wody w środkowej części kanału.
Obliczona wartość współczynnika α jest zgodna z wartością podaną w literaturze, czyli
<1,05 ; 1,5> w kanale otwartym dla ruchu turbulentnego. Wartość współczynnika β różni się
od wartości podawanych w literaturze…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)