Sposób ujęcia przez Domara popytowego i podażowego aspektu wydatków inwestycyjnych

Sposób ujęcia przez Domara popytowego i podażowego aspektu wydatków inwestycyjnych. Domar skonstruował swój model wzrostu gospodarczego opierając się na teorii Keynesowskiej. W przeciwieństwie do modelu Harroda uwzględnił on popytowy i podażowy aspekt nakładów inwestycyjnych. Popytowy aspekt związany jest z wydatkami inwestycyjnymi, które tworzą rynek zbytu na dobra inwestycyjne, wydatki te tworzą możliwość zwiększenia podaży produkcji. Podażowy aspekt inwestycyjny: Przyrost dochodu od strony podażowej wyraża iloczyn zatrudnienia i produktywności: I - inwestycje, d - potencjalna produktywność inwestycji DDz - przyrost zdolności produkcyjnych, Popytowy aspekt inwestycyjny, Wymagany popyt wyrażony jest wzorem: a - popytochłonność jaką tworzą inwestycje jest to krańcowa skłonność do oszczędzania, KSO DD - przyrost dochodu narodowego, DI - przyrost inwestycji, Zestawienie strony podażowej i popytowej - otrzymujemy relację, tzn, że dochód rośnie w takich rozmiarach, jak rosną zdolności produkcyjne gospodarki narodowej: Jest to warunek wzrostu gospodarczego przy pełnym wykorzystaniu zdolności produkcyjnych i siły roboczej. Z przekształcenia wzoru mamy: Tempo przyrostu inwestycji równe jest iloczynowi produktywności inwestycji d i krańcowej skłonności do oszczędzania KSO. Mamy oszczędzać, ale oszczędności te wydawać na inwestycje i konsumpcję. Podsumowując Domar wyciąga praktyczny wniosek, iż gospodarka rynkowa ciągle musi zwiększać inwestycje jeśli ma rosnąć dochód narodowy. ... zobacz całą notatkę