Temat IV
Kultury romańskie
W. Żelazny „Francja wobec mniejszości narodowych”
FRANCUSKIE PAŃSTWO NARODOWE
- Francja lansuje tezę jakoby „cementowanie” państwa - narodu (unifikacja etniczna wraz z „wygaszeniem” tendencji mniejszościowych) przebiegało dzięki respektowaniu praw jednostki na drodze demokratycznej, to znaczy przy aprobacie społeczeństwa.
- Francuskie państwo narodowe udowadnia więc, ze:
nie prowadzi żadnej dyskryminacji wobec mniejszości, gdyż jeśli państwo nie dyskryminuje jednostek ze względu na ich pochodzenie narodowe, społeczne, przynależność religijną bądź opinie polityczne, nie istnieje dyskryminacja ekonomiczna obywateli, którym państwo gwarantuje równy start w życie, to samo przez się nie może być mowy o dyskryminowaniu mniejszości
organizacja terytorialno - administracyjna państwa bazuje na identycznych prawach wszystkich jednostek terytorialnych, bezpośrednio podległych stolicy, co nie wywołuje skłócenia jednych jednostek terytorialnych, przeciwko drugim
państwo musi być laickie, to znaczy nie tylko musi zacierać różnorodność etniczną społeczeństwa, ale również oddzielić kościoły od państwa tak, by oświata i kształtowanie obywatela było sprawą państwa i tylko państwa, nie zaś potencjalnej konkurencji etnicznej czy religijnej
proces zanikania mniejszości jest procesem długotrwałym, wiąże się on z oświatą społeczną. Zapewnienie społeczeństwu powszechnej oświaty laickiej pozwala na ujednolicenie narodu, przede wszystkim w sensie lingwistycznym, zaś jedność narodowa społeczeństwa jest podstawowym gwarantem ładu państwa
NARÓD KIEROWANY PRZEZ PAŃSTWO
RZĄD OKREŚLA I PROWADZI POLITYKĘ NARODU
- dwa teoretyczne zachodnioeuropejskie modele narodu państwowego - brytyjski i francuski
- model francuski: powoływanie się na tradycje demosu (tradycja państwowości; naród to wytwór polityczny), państwa prawa nad zwyczajami narodu czym Francuzi uzasadniają politykę asymilacji wszystkich jej obywateli od uniwersalnej kultury cywilizacji, do powszechnych niezbywalnych praw człowieka
- jeden model „słusznego narodowo obywatela” Francja : jest to francuz, nawet wówczas, gdy jest on Bretończykiem, zaś poczucie innej przynależności narodowej to sfera prywatności obywatelskiej.
- zasadą państwa - narodu jest jednolitość instytucji państwa i narodu bezwzględne podporządkowanie narodów niedominujących w państwie oraz mniejszości narodowych narodowi dominującemu czyli państwo - naród jest organizacją terytorialną, zaś jego charakter narzuca scentralizowany aparat narodu dominującego
- Rewolucja Francuska - lud jest suwerenem, gwarancje powszechnych i niezbywalnych praw obywatelskich i ludzkich dla jednostki, ale równocześnie wymazała różności narodowe w państwie na rzecz narodu dominującego i nie zrezygnowała z tej doktryny
(…)
…
- język francuski sposobem na wybicie się
DANE GEOGRAFICZNE I POLITYCZNE
- Bretanię zamieszkuje 2.750tys. mieszkańców
- obejmuje 5 departamentów
- nie pokrywa się z historyczną Bretanią
STAROŻYTNOŚĆ I ŚREDNIOWIECZE
- w starożytności region rzymski nazywany Armoryka był całkowicie zlatynizowany, mimo, że był zamieszkały przez „pra - Celtów”, którzy stanowili związek prawie stu plemion celtyckich
- 56r. p…
… zamian lingwistycznych Bretanii, śledzenie dyskryminacji językowej, promocja bretońskiego, przygotowanie dla całej Bretanii oficjalnych i pół oficjalnych napisów na wszystkich budynkach publicznych
KIERUNKOWSKAZY I TABLICE INFORMACYJNE
- nie ma we Francji prawa zabraniającego finansowania przez merostwa kierunkowskazów i napisów innych niż w języku francuskim, jeśli służą informacji turystycznej…
… do jego unicestwienia, zaś jednostkę(etnicznie nie należącą do narodu dominującego) do „drugiej kategorii” obywatelskiej
- Francja nie tylko twierdzi, ze problematyka mniejszości nie ma zastosowania do Francji, gdyż nie ma tam mniejszości narodowych( deklaracja ministra spraw europejskich Francji z 1987r.)
- język francuski był oczywistością we Francji, że Republika, która opiera swe prawo na tradycji pisanej, nie umieszcza go w zapisie konstytucyjnym przez 207 lat
- przed ratyfikowaniem traktatu z Maastricht, gdzie Francja musiała dokonać pewnych zmian konstytucyjnych, projektodawcy ustawy upchali tam konstytucyjny zapis o języku francuskim, mimo, że Unia Europejska tego nie wymagała
- 25 czerwca 1992r. uzyskano w art. 2 zapis konstytucyjny, że językiem Republiki jest język francuski; na mocy tego zaczęto tępić…
… - 200.000
Baskijska - 80.000 - 150.000
Bretońska - 1.000.000
Flamandzka - 50.000- 80.000 Alzacka wraz z grmanofońskimi lotaryngczykami - ponad 1.500.000
Okcytańska - 3.000.000
- ustawa o ochronie języka francuskiego
ZAGADNIENIE REGIONALNE FRANCJI
- Francja podzielona na silne centrum polityczne w Paryżu i ponad 35.500 samorządów gminnych
- 100 departamentów
- 26(w tym 4 zamorskie) regionów
- pomiędzy…
… przez jakobinów całkowitej „francyzacji” i frankonizacji
GRANICE GEOLINGWISTYCZNE
- granica zachodnia, północna i południowa - Ocean Atlantycki
- granica wschodnia - wyraźne różnice między językiem celtyckim a romańskim, zaś granica języka gallo, którym mówią Bretończycy „wschodni”, rozmywa się w zetknięciu z dialektami oΪl, które dały początek współczesnej francuszczyźnie
SYTUACJA SOCJOLINGWISTYCZNA…
… na lokutorów dialektów wśród których też można wyróżnić „główniejsze”: béarnański, limuzeński, gaskoński, owerniański, alpejski, langwedocki, tuloński - miejski
- dzieli się na 3 obszary geograficzno - dialektologiczne i zarazem historyczne w których wyróżniamy:
Okcytańczyków właściwych (nazwa pochodzi od Akwitanii) to znaczy zamieszkałych od Oceanu Atlantyckiego po Niceę a nawet Genuę
Prowansalczyków…
…, ustanawiając w nich władców wywodzących się z rodziny Bonapartego. W następstwie upadku Napoleona w 1815 we Francji zostaje przywrócona monarchia. W 1830 w wyniku tzw. rewolucji lipcowej powstaje konstytucyjna Monarchia Lipcowa, zastąpiona w 1848 przez II Republikę. Krótki okres tej formy rządów zakończył się w 1852, kiedy to Ludwik Napoleon (Napoleon III) ogłosił powstanie II cesarstwa. Ludwik Napoleon…
…” pochodzi od nazwy feudalnych dóbr królów Francji z dynastii Kapetyngów wokół Paryża. Jako samodzielne państwo Francja istnieje od 843 wraz z podziałem imperium karolińskiego na części wschodnią, centralną i zachodnią. Zachodnia część w przybliżeniu odpowiadała terytorium współczesnej Francji.
Potomkowie Karola Wielkiego rządzili we Francji aż do 20 sierpnia 987 roku, kiedy to Hugo Kapet został koronowany…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)