Spękanie skał

Nasza ocena:

5
Pobrań: 21
Wyświetleń: 1407
Komentarze: 0
Notatek.pl

Pobierz ten dokument za darmo

Podgląd dokumentu
Spękanie skał - strona 1 Spękanie skał - strona 2

Fragment notatki:

Spękanie skał
Jak stwierdził Muller [7j, cały masyw skorupy ziemskiej jest spę­kany i tworzy warstwową, strukturę, upodabniając go do muru z dokładnie dopasowa­nych bloków różnych rozmiarów. Bloki zwykle nie są prostopadłościanami, a ich zróż­nicowany, niejednorodny kształt jest wynikiem anizotropii występującej podczas pro­cesu kształtowania masywu skalnego. Siatki spękań jako zazwyczaj nieprostokątne układy są trudne do opisania, szczególnie w ujęciu globalnym nadającym się do nanie­sienia na diagramy czy mapy geologiczne. Rozstawy i długości spękań są bardzo różne i wahają się od kilku milimetrów do kilkuset metrów. W związku z tym rozróżnia się mikro-, mezo- makro- i megaspękania. Spękania nie zawsze mają postać szczelin. W przypadku dyslokacji są to powierzchnie poślizgu bez dostrzegalnego rozdzielenia się materiału pierwotnego, niecągłości całkowicie zamknięte. Szczeliny otwarte mogą pozostawać bez wypełnienia, albo są wypełnione, zabliźnione materiałem wtórnym (okruchami skalnymi) naniesionym wodą bądź wykrystalizowanym jako kwarc, gips, sól itp. Spękania są zazwyczaj tym bardziej rozwinięte im bardziej zerodowane skały bądź im bliżej znajduje się miejsce zaburzeń tektonicznych. W masywach nienaruszo­nych, dobrze zachowanych, spękania występują rzadko, bezładnie i mają najczęściej charakter nieciągły. Dopiero przy rozwiniętym lub postępującym, np, wskutek robót podziemnych, procesie degradacji górotworu obserwuje się powstanie regularnego ukła­du tych spękań. Są one również zwrotnie sprzężone z ukierunkowaniem mechanicz­nych właściwości skał, ich osłabieniami.
Szczelinowatość masywu skalnego stanowi jeden z najbardziej istotnych elemen­tów decydujących o zachowaniu się górotworu w procesie wykonywania budowli pooMemnej. Szczeliny rozwarte mewypełnio-ne materiałem tworzą masyw nieciągły skłon­ny do utraty stateczności i podatny na infiltra­cję wody. Posadowienie budowli w takich warunkach oznacza zagrożenie obwałami blo­ków, brył bądz okruchów skalnych albo nad­miernym dopływem wód podziemnych. Nie­regularne obwały naruszają symetrię wy­robiska podziemnego (rys. 2.9) i są przyczyną dodatkowych, trudnych do wyznaczenia obcią­żeń jego obudowy. Pierwotne szczeliny wypeł­nione częściowo lub całkowicie materiałem scementowanym w mniejszym stopniu pogar­szają warunki wykonania budowli, albo nie odgrywają żadnej roli w zachowaniu się góro­tworu. Spękania towarzyszące robotom pod­ziemnym mają do spehuenia wiele zadań de cydujących o racjonalnej współpracy górotworu jako ośrodka nośnego z obudową wy­robiska jako konstrukcją podziemną. Właściwe posterowanie spękaniami może zapewnić optymalne odciążenie konstrukcji i zagwarantować odprowadzenie wód podziemnych. Spękania wtórne są więc odrębnym problemem wymagającym dalszej analizy.

(…)

…) spękań na podstawie uzyskiwanego rdzenia z otworów wiertniczych (rys. 2.10). Jest to wielkość wynikająca z procentowego stosunku długości rdzeni uzyskiwanych jako monolity dłuż­sze niż 10 cm do całkowitej długości otworu, czyli: Tego typu ocena nie daje jednak pełnego obrazu nieciągłości masywu, ponieważ nie ma w niej odniesienia do pozostałej części rdzenia wydobytego z otworu. Nie wiado­mo…
... zobacz całą notatkę



Komentarze użytkowników (0)

Zaloguj się, aby dodać komentarz