Słowianie zachodni - indoeuropejska grupa ludnościowa Europy , zamieszkująca wschodnią i środkową część tego kontynentu . Do Słowian zachodnich zalicza się: Czechów , Kaszubów , Łużyczan , Polaków i Słowaków . W okresie migracji i ekspansji Słowian ( VI - VII wiek ) ludność ta zachowywała jedność [ kulturową i zapewne także w znacznej mierze językową. Dopiero usadowienie się Węgrów na Nizinie Węgierskiej u schyłku IX w. przerwało intensywne kontakty między Słowianami zamieszkującymi na północ od Karpat i Sudetów a Słowianami naddunajskimi i bałkańskimi. Spowodowało to powstanie coraz większego zróżnicowania między Słowianami Zachodnimi a Południowymi. Również różnice pomiędzy Słowianami Zachodnimi a Wschodnimi zaczęły formować się dopiero [ w X w., kiedy powstały konkurujące ze sobą państwa Rusi Kijowskiej i Polski. Proces różnicowania pogłebiony został faktem przyjęcia chrześcijaństwa w innym obrządku , co po schizmie w 1054 r. stało się czynnikiem tworzącym zasadnicze odmienności. W ten sposób - dopiero w X w. - wykształciły się 3 grupy Słowian, m.in. Słowian zachodnich. 1. Słowiańskie liczebniki 2, 3 i 4. W słowiańskim inny jest paradygmat odmiany i gramatyczny status liczebników 2, 3 i 4, a inny 5 - 10. Wg Bańkowskiego ma to świadczyć, że Słowianie używali koni i dlatego byli w stanie liczyć na palcach tylko do czterech, według mnie mierne to świadectwo. Po pierwsze, liczyć można w czasie postoju, a wtedy zwalnia się palce. Trudno jest galopować i jednocześnie liczyć. Po drugie, niektórzy psychologowie wykazują, że bez udziału palców czy czegokolwiek innego człowiek jest w stanie ustalić ilość od 1 do 7 przedmiotów. Innymi słowy, aby policzyć np. „sześć”, wystarczy po prostu spojrzeć. Inni (jak np. Georges Ifrah), twierdzą wręcz, że proces automatycznego liczenia ma miejsce tylko w zakresie 1 - 4, co jeszcze bardziej zgadzałoby się z faktami słowiańskimi. Po trzecie, im wyraz jest częściej używany, tym ma większą szansę pozostać archaiczny. Wśród liczebników często używa się właśnie 2, 3, 4, im wyższy liczebnik, tym rzadszy. Z wyjątkiem 10, używanego częściej niż inne. W słowiańskim słowo 10 istotnie wykazuje ślady dawnej odmiany liczebnikowej (Bańkowski woli to przemilczeć).
Fakty te sugerują, że liczebniki 5 - 9 zostały zastąpione przez rzeczowniki nie z powodu używania koni, ale z powodu względnej rzadkości użycia. Porównaj angielskie two years, forty years (składnia liczebnikowa), ale hundreds of years (składnia rzeczownikowa). W słowiańskim podobna zmiana zachodzi już od pięciu. Moim zdaniem argument ten niczego nie dowodzi. 2. Słowo oznaczające kawałek drewna. W słowiańskim istnieje słowo płacha oznaczające w różnych kontekstach i dialektach różne rodzaje kawałków drewna, etymologicznie za znaczy `coś pływającego', co jakoby oznacza, że Słowianie żyli kiedyś w okolicach, gdzie drewno nie rosło (w lesie), a przypływało (rzekami). Moim zdaniem niekoniecznie. Po prostu nazwą
(…)
… przez Słowian połabskich zwanych Wieletami lub Lutykami. Główny ośrodek kultu wArkonie na wyspie Rugii, gdzie w świątyni w XII wieku znajdował się posąg tego bóstwa, o czterech twarzach, z rogiem obfitości w dłoniach. Świętowitowi był poświęcony biały koń, z którego zachowania się kapłani odczytywali wolę boga, czczony w Radogoszczy.
Radgost - Radogost; naczelne bóstwo Redarów, jednego z plemion wieleckiej grupy Słowian połabskich. Ośrodek kultu znajdował się w Radogoszczy. Gród został zburzony w roku 1068
Czesi
(czes. Češi) - plemię zachodniosłowiańskie, które zamieszkiwało Kotlinę Czeską. Do grupy plemion czeskich zaliczane są również plemiona: Deczan, Dulebów, Lemuzów, Litomierzycy, Łuczan, Morawian, Pszowian, Siedliczan, Zliczan. Byli głównym plemieniem inicjującym powstanie państwa czeskiego…
…” charakter języka?
Na terenie Francji języki celtyckie nałożyły się na liguryjski, baskijski i inne języki przedindoeuropejskie. Na celtyckie nawarstwiła się łacina, a na nią frankoński. Ostatecznie uformował się „mieszany” francuski. W porządku. Jednak hiszpański miał podobną, a może jeszcze bardziej zawikłaną historię (łacina nałożyła się tu na iberyjski, baskijski, trzy różne fale Celtów, potem przyszli…
… i związanej z nią oświacie, doprowadziło do prawie całkowitego upadku języka czeskiego w XVIII w. oraz do germanizacji średnich i wyższych warstw społecznych.[4] Nic zatem dziwnego, że odrodzenie narodowe w Czechach w XIX w. wiązało się z negowaniem katolicyzmu. Faktem jest, że w przeciwieństwie do Czechów, czeska mniejszość niemiecka tzw. Niemcy sudeccy deklarowała w ogromnej większości przywiązanie…
…, posługiwali się także dialektem śląskim języka niemieckiego do dziś używanego w Niemczech, Górnych Łużycach oraz przez Mniejszość Niemiecką w Polsce - posiada kod ISO 639-3
Sprawa uznawania w Polsce ogółu osób deklarujących przynależność do narodowości śląskiej za naród jest kontrowersyjna. Dla członków śląskiego ruchu narodowego wyniki przeprowadzonego spisu z 2002są potwierdzeniem jego istnienia…
…), mówiący językiem dolnołużyckim, w liczbie około 20 000 osób. Część osób z obu grup mówi dialektami pośrednimi między dwoma językami łużyckimi.
Nazwa narodu łączy się prawdopodobnie z polskim słowem pasierb i pierwotnie oznaczała współplemieńca (tego, który ssał mleko tej samej matki). Niewyjaśniona jest kwestia pokrewieństwa Serbów bałkańskich i Serbów łużyckich (zbieżność nazw prawdopodobnie…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)