SERBOŁUŻYCZANIE -należą do grupy etnicznej Słowian Połabskich , która przybyła na tereny tzw Połabszczyzny ok VI/VII w
- Łużyce - kraina w Niemczech położona między Kwisą i Łabą. Historycznie Łużyce obejmują również niewielkie fragmenty terytorium Polski i Czech
-ok. 60 tys. (2/3 zamieszkuje w Saksonii, a 1/3 w Brandenburgii)
- ok 1/3 posiada bierną i czynną znajomość języka serbskiego
- w VI w. plemiona Łużyckie zaczęły się osiedlać (nad Szprewą i Nysą Łużycką); podział na: Łużyczanie (dolnołużyczanie - Chociebuż; luteranizm) i Milczanie (górnołużyczanie - Budziszyn; katolicyzm)
- Łużyce znajdowały się między innymi pod panowaniem polskim (1018-1032), Margrabiów Miśni (po 1034), królów czeskich(od1075), władców Węgier (1475-1526), pruskim i saskim (po Kongresie Wiedeńskim 1815) i w końcu, niemieckim (od Zjednoczenia Niemiec w 1871)
- Po I wojnie światowej, 13 listopada 1918 r. powstał w Budziszynie Serbołużycki Komitet Narodowy , który wysunął koncepcję powołania samodzielnego państwa Serbów Łużyckich
- Po II wojnie światowej aspiracje niepodległościowe Łużyczan reprezentowała utworzona 27 stycznia 1946 r Łużycka Rada Narodowa oraz działający w Pradze Łużycki Komitet Narodowy.
-po upadku muru berlińskiego pojawiła się koncepcja utworzenia łużyckiego kraju związkowego ; idea ta jednak upadła i Łużyce zostały podzielone między dwa Landy - Saksonię (Górne Łużyce) i Brandenburgię (Dolne Łużyce).
status prawny - Serbołużyczanie maja status mniejszości uznanej, szczególnie chronionej przepisami prawa międzynarodowego i krajowego
nazwa narodu łączy się prawdopodobnie z polskim słowem pasierb i pierwotnie oznaczała współplemieńca (tego, który ssał mleko tej samej matki). Nazwa „Łużyce”, oznaczająca pierwotnie ziemię bagnistą, pochodzi prawdopodobnie od słowa „ług” (zbiornik wodny, kałuża), wskazując tym samym że okolica bogata jest w wodę.
Od XV w pojawia się określenie Lusatia Superior (łac.) - Górne Łużyce, oraz Lusatia Interior - Dolne Łużyce. Głównym ośrodkiem Łużyc Górnych jest Budziszyn, zaś Łużyc Dolnych Chociebuż. Podział ten, utrzymujący się do dzisiaj, ma charakter kulturowo - religijny, Łużyce Górne - dominującym wyznaniem jest katolicyzm, Dolne - luteranizm
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)