To tylko jedna z 3 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
SKUTKI NIEDOCHOWANIA FORMY SZCZEGÓLNEJ
Formy czynności prawnych dzielą się z uwagi na niezachowanie zastrzeżonej formy szczególnej na trzy grupy:
1. Forma pod rygorem nieważności (ad solemnitatem) Przez formę ad solemnitatem rozumie się formę szczególną, której niezachowanie pociąga za sobą bezwzględną nieważność czynności prawnej. Obowiązek jej zachowania pod rygorem nieważności może wynikać:
a) z przepisu ustawy:
Według art. 73 § 1 KC jeżeli ustawa przewiduje (jako formę szczególną) dla czynności prawnej formę pisemną, jest ona formą ad solemnitatem tylko wtedy, gdy w przepisie wyraźnie statuowany jest rygor nieważności (np. dla pełnomocnictwa ogólnego z art. 99 § 2 KC).
Natomiast przewidziana w ustawie inna forma szczególna aniżeli zwykła pisemna ma charakter formy pod rygorem nieważności, chyba że zachowanie formy szczególnej jest zastrzeżone jedynie dla wywołania określonych skutków prawnych (art. 73 § 2 KC). Przykłady:
- forma notarialna dla umowy zobowiązującej do przeniesienia własności nieruchomości albo dla oświadczenia darczyńcy przy umowie darowizny (art. 158 i 890 § 1 KC); - pismo z datą pewną dla ustanowienia zastawu na prawie (329 § 1 KC); - pismo z notarialnym poświadczeniem podpisu dla zbycia/wydzierżawienia przedsiębiorstwa albo ustanowienia na nim użytkowania (art. 751 § 1 i 3 KC)
b) z woli stron (z mocy umowy):
Zgodnie z art. 76 KC jeżeli strony zastrzegły w umowie, że określona czynność prawna między nimi powinna być dokonana w szczególnej formie (tzw. pactum de forma - umowa co do formy), czynność ta dochodzi do skutku tylko przy zachowaniu tej zastrzeżonej formy. (innymi słowy: forma szczególna wynikająca z woli strony ma charakter formy ad solemnitatem). Od tej zasady istnieje wyjątek (art. 76 zd. 2 KC) w postaci reguły interpretacyjnej polegającej na tym, że gdy strony zastrzegły dla dokonania czynności prawnej formę pisemną bez określenia skutków niezachowania tej formy, to w razie wątpliwości poczytuje się, że była ona zastrzeżona wyłącznie dla celów dowodowych (ad probationem)
Forma dla celów dowodowych (ad probationem)
Przez formę ad probationem rozumie się formę pisemną, jeżeli jej niezachowanie nie pociąga za sobą nieważności czynności prawnej, lecz ogranicza możność - w razie sporu - skorzystania z niektórych środków dowodowych.
Zgodnie bowiem z art. 74 § 1 KC ograniczenia te polegają na niedopuszczalności prowadzenia dowodu ze świadków i z przesłuchania stron na fakt dokonania czynności prawnej. Będzie ona ważna mimo niezachowania formy pisemnej, ale w razie sporu strona nie będzie mogła udowodnić faktu dojścia do skutku czynności prawnej w postępowaniu przed sądem.
(…)
…;
albo jeżeli fakt dokonania czynności prawnej będzie uprawdopodobniony za pomocą pisma (np. pismo dłużnika z prośbą o prolongatę zapłaty).
Powyższe przesłanki uzupełnia art. 246 KPC, który stwarza możliwość dopuszczenia powyższych dowodów, gdy dokument obejmujący czynność został zagubiony, zniszczony lub zabrany przez osobę trzecią. (art. 247 KPC dopuszcza taki dowód przeciwko lub ponad osnowę dokumentu…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)