Skutek traktatów, rozporządzeń, decyzji oraz dyrektyw

Skutek Traktatów.
W orzeczeniu w sprawie Van Gend en Loos chodziło o skutek postanowienia traktatu, o dawny art. 12 TWE. Trybunał nie miał wątpliwości, że jest tam obowiązek państwa, któremu odpowiada prawo jednostki i ona może powołać się na ten przepis. Jakiś czas po orzeczeniu w sprawie Van Gend en Loos przed Trybunał Sprawiedliwości trafia kolejna sprawa - Defrenne przeciwko Sabenna. Pani Defrenne jest stewardessą pracującą w liniach lotniczych Sabena, z których zostaje zwolniona z powodu, że osiągnęła wiek emerytalny. Okazuje się, że mężczyźni mogą pracować dłużej. Pracodawca nie chce jej dłużej zatrudniać, opierając się na ustawie krajowej, która umożliwia zwolnienie kobiety z pracy przy osiągnięciu wieku emerytalnego, który jest niższy od mężczyzn. Pani Defrenne powołuje się na ówczesny art. 141 TWE, który mówi tak:
„Wszystkie państwa członkowskie w czasie pierwszego etapu zapewnią, a następnie utrzymają stosowanie zasady jednakowego wynagrodzenia dla mężczyzn i kobiet za jednakową pracę. Dla celów niniejszego artykułu pod pojęciem „wynagrodzenia” należy rozumieć zwykłą płacę podstawową i minimalną, jak również inne formy wynagrodzenia, tak w gotówce, jak i w naturze, otrzymywane przez osobę zatrudnioną od jej pracodawcy bezpośrednio lub pośrednio w związku ze świadczoną pracą. Równość wynagrodzenia bez dyskryminacji ze względu na płeć oznacza:
w przypadku pracy na akord określenie jednakowej jednostki rozliczeniowej za jednakową pracę;
w przypadku wynagrodzenia za czas pracy wypłacanie jednakowego wynagrodzenia za pracę na tym stanowisku”.
Jest warunek, ale został on zmieniony i czas przewidziany na pierwszy etap już minął. Spełnia warunki bezpośredniej skuteczności o tyle, o ile możemy tutaj mówić o obowiązkach państwa. Sprawa jest między dwoma jednostkami. Trybunał uznał, że skierowanie przepisu do państwa członkowskiego jest tylko pewnym zabiegiem technicznym. Ten przepis jest wyrazem zasady, która stanowi fundament wspólnoty i jako taki po upływie tego terminu ukończenia pierwszego etapu jest bezpośrednio skuteczny i może być powoływany zarówno w stosunku do państw członkowskich, jak i w stosunku do jednostek. Jest to zasada, która wiąże wszystkie podmioty podlegające prawu Unii Europejskiej. W ten sposób Trybunał stwierdził, że przepisy Traktatu mogą być bezpośrednio skuteczne nie tylko w stosunkach wertykalnych (takich, gdzie występuje państwo członkowskie jako władza publiczna), ale może być bezpośrednio skuteczny w stosunkach między jednostkami. Traktat może również nakładać bezpośrednio obowiązki na jednostki. To jest niezwykle ważne, że traktat wiąże nie tylko państwa członkowskie, ale również jednostki i może na nie nakładać obowiązki. Później Trybunał inne przepisy uznawał za bezpośrednio skuteczne, w szczególności te, które dotyczą swobody przepływów. Obowiązek zapewnienia swobodnego przepływu może być powoływany nie tylko w odniesieniu do państwa członkowskiego, ale również do jednostek.

(…)

… się trudności w stosowaniu rozporządzenia przez organy konkretnego państwa członkowskiego, to państwa członkowskie nie mają żadnego uprawnienia, żeby dokonywać własnych interpretacji rozporządzeń, która miałaby mieć charakter wiążący dla ich organów. Takie uprawnienie mają tylko i wyłącznie instytucje Unii Europejskiej. Z tego wynika, że państwa członkowskie są zobowiązane zapewnić rozporządzeniom pełną…
… takiego rezultatu, jaki by nastąpił, gdyby dyrektywa była skuteczna bezpośrednio.
Kolejną granicę dla obowiązku przychylnej interpretacji stanowią ogólne zasady prawa. Pierwszy raz Trybunał zastrzegł tę granicę w orzeczeniu w sprawie Kolpinghuis Nijmegen. To jest sprawa firmy holenderskiej, która prowadzi kawiarnię w Nijmegen. W tej kawiarni firma Kolpinghius sprzedaje jako wodę mineralną zwykłą kranówę…
... zobacz całą notatkę