To tylko jedna z 53 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
"Kodeks Hammurabiego.
Zbiór pochodzący z czasów państwa starobabilońskiego. Wydał go Hammurabi (ok.1728-1686r.p.n.e.), król I dynastii babilońskiej.
Pełny tekst tego kodeksu był wyryty w bloku diorytu w języku akkadyjskim. Został on odnaleziony w 1902r. w Suzie.
Prolog – wywodzi prawo z pewnego wiecznego i niezmiennego porządku ustanowionego przez bogów. Hammurabi głosił w nim,
że został powołany przez bogów i wyposażony w moc prawodawczą dla przywrócenia „sprawiedliwego i słusznego prawa”."
"Prawodawstwo Drakona.
Drakon (prawodawca ateński) jest twórcą pierwszego pisanego kodeksu praw z VII w.p.n.e. W 621r.p.n.e. został on archontem –
wysoko postawionym urzędnikiem w Atenach, dzięki czemu otrzymał specjalne pełnomocnictwa do ogłoszenia praw.
Kompetencje Drakona ograniczały się wyłącznie do wymiaru sprawiedliwości. Uregulował on postępowanie sądowe w sprawach
dotyczących rozlewu krwi, ustanawiając sąd apelacyjny. Wprowadził także rozróżnienie zabójstwa"
Historia powszechna prawa I. Powszechna historia prawa sądowego 1. Kodeks Hammurabiego.
Zbiór pochodzący z czasów państwa starobabilońskiego. Wydał go Hammurabi (ok.1728-1686r.p.n.e.), król I dynastii babilońskiej. Pełny tekst tego kodeksu był wyryty w bloku diorytu w języku akkadyjskim. Został on odnaleziony w 1902r. w Suzie. Prolog – wywodzi prawo z pewnego wiecznego i niezmiennego porządku ustanowionego przez bogów. Hammurabi głosił w nim, że został powołany przez bogów i wyposażony w moc prawodawczą dla przywrócenia „sprawiedliwego i słusznego prawa”. Epilog – tu Hammurabi twierdzi, że kazał wyryć prawa, by: „kraj prawem się rządził […], aby dla poszkodowanego było uzyskane wynagrodzenie”. Domagał się dodatkowo błogosławieństwa dla tych, co respektują prawo, a przekleństwa dla tych, którzy by go nie przestrzegali. Część normatywna kodeksu zawierała wyrywkowo ujęte normy (prawo sądowe, materialne, procesowe). Kodeks Hammurabiego charakteryzował się kazuistyką – posługiwał się opisem szczegółowych przypadków zamiast ujęć generalizujących. Kary: wyrządzenie sprawcy krzywdy identycznej z doznaną – jest to zasada talionu. Miała jednak ona zastosowanie tylko wobec osób równych sobie stanowiskiem społecznym. Z przepisów kodeksu wynika, iż niewolnik był uważany za przedmiot, część inwentarza, a nie za osobę. Zabicie niewolnika powodowało obowiązek wynagrodzenia szkody jego właścicielowi. Z kolei przestępstwo dokonane prze niewolnika kwitowano najczęściej obcięciem ucha. Innym sposobem karania charakterystycznym dla kodeksu było zastosowanie kar odzwierciedlających. Miały one na celu unaocznienie sposobu popełnienia przestępstwa. Kodeks przewidywał tu np., że: „jeśli syn uderzy ojca swego, utną mu jego rękę”. Taka sama kara spotykała również lekarza za nieumiejętne przeprowadzenie operacji. 2. Prawodawstwo Drakona.
Drakon (prawodawca ateński) jest twórcą pierwszego pisanego kodeksu praw z VII w.p.n.e. W 621r.p.n.e. został on archontem – wysoko postawionym urzędnikiem w Atenach, dzięki czemu otrzymał specjalne pełnomocnictwa do ogłoszenia praw. Kompetencje Drakona ograniczały się wyłącznie do wymiaru sprawiedliwości. Uregulował on postępowanie sądowe w sprawach dotyczących rozlewu krwi, ustanawiając sąd apelacyjny. Wprowadził także rozróżnienie zabójstwa (nieumyślne spowodowanie śmierci) i morderstwa (umyślne spowodowanie śmierci), zastrzegając możliwość darowania kary, ale tylko przy uzyskaniu zgody
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)