TREŚC: Czarodziejki Występują Simajta - młoda dziewczyna i Testylis - służąca.
Simajta zwraca się do służącej i pyta gdzie są składniki do odprawienia czarów (liście laurowe, zioła). Dziewczyna wspomina niewiernego męża, który nie wraca od 12 dni. Zwraca się do Selany (bogini księżyca) i do Hekate (bogini czarów, utożsamiana z Artemidą). Prosi je o wsparcie w odprawianiu czarów. Zwraca się też do trzech słynnych czarodziejek: Kirki, Perymedy i Medei (pierwsza znana z Odysei, zamieniała ludzi w wieprze; druga znana czarodziejka z Iliady; trzecia pomagała czarami swemu mężowi Jazonowi zdobyć złote runo i przez niego cierpiała gdyż ją opuścił). Simajta zaczyna czarować: prosi Iynksa (ptaka, który był składnikiem czarów, niezbędnym elementem), aby przywiódł jej męża z powrotem. Sypie mąkę do ognia, krzyczy na służącą, aby się nie ociągała tylko sypała sól i wypowiadała zaklęcia. Pali liście laurowe, aby tak samo jak one jej mąż Delfin został ogarnięty przez płomienie miłości. Topi wosk, aby jej mężowi nie dawała spokoju miłość do niej. Kręci krążkiem spiżowym, aby jej mąż „trwał przy jej wrotach”. Cały czas powtarza słowa „Iynks, męża mego przywiedź mi do domu!”. Mówi, że wiatry i morza już milczą, a jej cierpienie i ból nie chcą zamilknąc. Ma zamiar trzy razy zaklną i trzy razy „ziemię skropić”, aby jej ukochany zapomniał o tej osobie, która śpi obok niego. Chciałaby mu podać specyficzne ziele, które sprawia, że konie biegają jak szalone. Miło by jej było patrzeć jak on w szaleńczym biegu wraca do niej. Pali frędzle z szaty męża i narzeka na Erosa, który pali jej serce. Ma zamiar zrobić magiczny napój z jaszczurki i namaścić nim próg domu kochanka, gdy ten go przekroczy nie będzie mógł już się oprzeć jej czarom. Gdy służąca odchodzi namaścić próg, dziewczyna cieszy się, że zostaje sama. Żałuje tego, że się zakochał, wspomina jak poznała swego męża, a wątek ten wplata w obraz pochodu Artemidy. Pyta Selany skąd wzięła się jej miłość. To pytanie powtarza kilkakrotnie. Prosi o lekarstwo Testylis. Poleciła służącej wypatrywać męża, a gdy go zobaczy niech go przyprowadzi do niej „prostą drogą”. Nagle służąca przyprowadziła go. Usiadł obok niej i zaczął się tłumaczyć, że chciał wrócić i dobrze, że go wezwała. Podczas jego mowy dziewczyna ujęła go za rękę i pociągnęła go na łóżko i na siebie. Zaczęli się kochać. Żadne z nich nie narzekało na siebie nawzajem, aż do dziś (wspomina dziewczyna). On znalazł sobie kochankę, ale ona chce go czarami poskromić, a jeśli to nie poskutkuje to poczęstuje go trucizną. Utwór kończy pozdrowienie Selany i gwiazd na niebie.
Żeńcy Występują Milon i Bukajos. Milon pyta Bukajosa, co się stało, że ten pracuje tak wolno i mało wydajnie. Ten odpowiada mu pytaniem, czy nigdy za nikim nie tęsknił. Milon nigdy nie doświadczył tego uczucia. Bukajos zwierza się, że nic mu się nie chce i nic nie wychodzi, bo zakochał się w „dziewce Polyboty” (niewiadomo czy chodzi o niewolnicę czy córkę wspomnianego Polyboty). Milon śmieje się z kolegi ,że „przyszła kryska na Matyska”, ale zostaje przestrzeżony przez Bukajosa, aby się nie śmiał, bo jego tez może to spotkać. Milon prosi go, aby zaśpiewał o swojej ukochanej. Bukajos śpiewa piosenkę, w której wychwala wszystkie zalety dziewczyny, która jest: szczupła, piękna, urocza itp. Przy niej kwitki bledną. „Jak wilk ściga kozę, koza - koniczynę, żuraw idzie za pługiem - ja przez ciebie ginę” tak zwraca się do dziewczyny i jednocześnie opisuje swe uczucia Bukajos. Gdyby miał wiele złota
(…)
…. Nie wszystkie one są sielankami, a te, które są, nie zawsze można uznać za sielankowe, idylliczne czy bukoliczne. Książka zawiera sielanki, bukoliki, idylle i mimy - utwory poetów greckich: Teokryta, Moschosa i Biona oraz parę utworów, których autorów nie można określić.
Życie pasterskie i pasterz w poezji starożytnej Grecji.
Pieśni pasterskie towarzyszy nam tu dosyć często. Opisują one życie i codzienność pasterzy.
W ZWIERCIADLE LITERATURY
Starożytna sielanka opisuje losy najbiedniejszych - niewolników i pasterzy. Idealizuje ich życie i zachowanie. Zaginął oryginalny folklor pasterski, zachowały się jedynie szczątki oraz nazwa śpiewów poganiaczy wołów - bukoliasmos.
PASTERZE HOMERA
W tych czasach bogactwo płynęło z uprawy roli i hodowli bydła. Podkład mityczny Iliady i Odysei podkreśla tę zależność. Odyseusz brał udział…
…
- władzę stanowił władca i jego dwór (najbliższe otoczenie)
- funkcjonowały armia urzędnicza i siła zbrojna
- element grecki społeczeństwa żył w miastach, a tubylcy zasiedlali chora (nie-miejskie wnętrze kraju)
ELITARYZM I DWORSKOŚC LITERATURY
Elita umysłowa epoki hellenistycznej obdziela podawanymi przez siebie treściami tylko członków elity, władcę, dwór, uczonych i literatów z dworem związanych…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)