To tylko jedna z 2 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
SIEĆ DOPROWADZALNIKÓW
Sieć doprowadzalników drugiego rzędu, położoną z reguły wewnątrz obszaru nawadnianego, najdogodniej jest wykonać w półwykopie-półnasypie (rys. 1). W tym przypadku również profil zwarty byłby korzystniejszy, zwłaszcza jeśli udałoby się zrównoważyć objętości mas ziemnych tylko w ramach transportu poprzecznego.
Rys. 1. Przekrój poprzeczny doprowadzalnika biegnącego w półwykopie-półnasypie
Doprowadzalnik idący całkowicie w nasypie może być przy niektórych systemach nawodnień pożądany, a nawet konieczny, ze względu na utrzymanie odpowiedniego położenia zwierciadła wody w stosunku do powierzchni terenu (rys. 2). Na ogół jednak rozwiązanie takie jest kosztowne i trudne w eksploatacji.
Rys. 2. Przekrój poprzeczny doprowadzalnika biegnącego całkowicie w nasypie
Na utrzymanie stałości przekroju poprzecznego doprowadzalników nie umocnionych w sposób zasadniczy wpływa nachylenie skarp. Zależnie od właściwości gruntu, roli i wielkości doprowadzalnika stosowane są nachylenia w granicach 1:0,5 (sieć szczegółowa) do 1:3 (sieć podstawowa).
Najczęściej nachylenia skarp darniowanych lub obsianych są następujące:
torfy słaborozłożone 1:0,5 1:1
torfy średnio i silnie rozłożone 1:1 1:1,5
gliny mocne 1:1 1:1,25
gliny średnie, piaski gruboziarniste 1:1,5
piaski drobnoziarniste 1:2
grunty pyłowe 1:3
Oczywiście w przypadku umocnienia dna i skarp, np. okładziną betonową przekrój doprowadzalnika staje się bardziej zwarty, zbliżony do przekroju hydraulicznie najkorzystniejszego.
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)