To tylko jedna z 4 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Sens ideowy pojęcia faszyzm (wł. il fascismo — od fascio — związek, z łac. fasces — wiązki rózg z wyrastającym z nich toporem, będące oznaką władzy noszoną przez rzymskich liktorów, czyli woźnych, przed konsulami lub dyktatorem, a także symbolem karzącej mocy prawa) - w sensie ścisłym: ruch polityczny, doktryna oraz system ustrojowy panujący w całych Włoszech 1922-1943, a na obszarze formalnej jurysdykcji Włoskiej Republiki Społecznej (potocznie: Repubblica di Salo ) 1943-45; - sensu largo : ruchy polityczne, doktryny i systemy w innych krajach, wzorujące się, nawiązujące, lub w różnym stopniu zbliżone do f. włoskiego, będące, podobnie jak on, połączeniem pierwiastków syndykalizmu, socjalizmu i nacjonalizmu, niejednokrotnie jednak różniące się pod wieloma względami, i od niego, i pomiędzy sobą - w niektórych ujęciach — jedna z odmian (obok bolszewickiego komunizmu i narodowego socjalizmu) nowoczesnych ideologi i systemów totalitarnych (totalitaryzmu, względnie „demokracji totalitarnej”), będących wytworem społeczeństwa masowego, a zarazem symptomem nowożytnego kryzysu kultury i rozkładu demokracji liberalnej; - w zastosowaniach propagandowych — skrajnie pejoratywny i nasycony negatywnymi emocjami, pochodnymi od zabiegu utożsamienia sensu i zakresu pojęcia „faszyzmu.” z rasistowską ideologią i ze zbrodniczymi praktykami hitleryzmu, epitet służący reprezentantom tzw. antyfaszyzmu do desygnowania „wroga publicznego”, a w konsekwencji jego moralnego poniżenia i kryminalizacji; ( w tym kontekście „faszyzmem” może być — w zależności od interesów ideologicznych i politycznych danego „antyfaszyzmu” — każdy pogląd i każde działanie sprzeczne z ideologią i systemem komunistycznym, albo z ideologią i systemem demoliberalnym. ) Wprawdzie faszyści głosili, że od objęcia przez nich władzy zaczyna się nowy etap w dziejach, era faszystowska, wprowadzana jednak przez nich doktryna była zjawiskiem wtórnym i wynikała w większym stopniu z praktyki politycznej niż z założeń teoretycznych. Najpierw faszyzm stawiał na pierwszym planie „działanie”. „Wierz, słuchaj i walcz” – nakazywał czwarty artykuł faszystowskiego statutu, przy czym chodziło o wiarę w wodza, a nie w doktrynę parti . Wódz stawał się uosobieniem narodu i państwa. Znajdowało to wyraz w takich hasłach jak: jeden naród, jedno państwo, jeden wódz czy Duce ma zawsze rację . Charyzmatyczny typ legitymacji władzy wodzów faszystowskich był istotnym elementem
(…)
… oraz w szacunku dla działania. Przykładowo do
ulubionych haseł Mussoliniego należały stwierdzenia: „działanie nie gadanie” oraz
„bezczynność to śmierć”. Życiem intelektualnym gardzono, uznając że jest ono bez wartościzimne, martwe. Mussolini był propagandzistą zarówno jak Adolf Hitler i ich idee i teorie
interesowały w dużej mierze dlatego, że miały moc wywoływania emocjonalnych reakcji i
pobudzania mas…
… nacjonalizmu jaka
rozwinęła się przed I wojną światową. Nacjonalizm faszystowski nie nauczał szacunku dla
odmiennych kultur lecz zapewniał o wyższości jednego narodu nad wszystkimi innymi
Faszyzm stara się propagować znacznie więcej niż patriotyzm, zamierza ustanowić głębokie
poczucie tożsamości narodowej-którą Charles Maurras nazwał „integralnym
nacjonalizmem”. Faszyzm zawiera w sobie poczucie mesjańskiej…
… wypracowana
idea „nadczłowieka” -niezwykle utalentowanej jednostki, która żyje własną wolą i
pragnieniami. Jednakże faszyści przekształcili ideał nadczłowieka w teorię najwyższego i
bezwzględnego przywództwa politycznego- Mussolini przyjął tytuł DUCE. Służyło to właśnie
temu aby wyzwolić się od jakichkolwiek konstytucyjnych definicji przywództwa. Tym
sposobem przywództwo stało się wyłącznie wyrazem…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)