To tylko jedna z 3 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Ściśliwość gruntów
Pod działaniem przyłożonego obciążenia grunt ulega odkształceniom, co wyraża się osiadaniem jego powierzchni. Odkształcenie gruntu polega na zmniejszeniu objętości w wyniku wyciskania wody i powietrza wypełniającego pory gruntu, przemieszczania się cząstek stałych względem siebie i zgniatania niektórych z nich oraz na sprężystym odkształceniu wody błonkowatej w punktach kontaktowych i samych cząstek gruntowych.
W gruntach rozdrobnionych osiadanie spowodowane jest głównie zagęszczaniem się masy gruntowej. Skały lite zaś osiadają zazwyczaj na skutek sprężystego odkształcenia materiału.
W przypadku gruntów słabo przepuszczalnych, wyciskanie wody z porów wymaga odpowiednio długiego czasu, dlatego grunty spoiste osiadają wolniej niż grunty niespoiste
o dużym współczynniku filtracji, które praktycznie osiadają natychmiast po przyłożeniu obciążenia.
Między obciążeniem a odkształceniem gruntu, w jednoosiowym stanie odkształcenia, jest zależność krzywoliniowa (rys. 6.1); grunt jest ciałem sprężysto-plastycznym, więc po odciążeniu występuje tylko częściowe odprężenie gruntu (odkształcenie sprężyste Ahs) oraz występuje odkształcenie trwałe Ahr Gdy powtórnie obciążymy grunt, to osiadanie będzie znacznie mniejsze niż przy pierwszym obciążeniu, w danym zakresie obciążeń.
Odkształcenia sprężyste wynikają z właściwości sprężystych cząstek stałych gruntu
wody błonkowatej oraz ze zmniejszenia objętości gazów zamkniętych w porach gruntu. Odkształcenia trwałe powstają wskutek przemieszczania się i kruszenia cząstek gruntu, zmniejszania się porów w gruncie i usunięcia z nich wody i gazów.
Uwzględniając stałość szkieletu gruntowego, osiadanie gruntu można określić zmianą wskaźnika porowatości e. Wzrost obciążenia próbki powoduje osiadanie s (zmniejszenie wskaźnika porowatości gruntu e przebiega wg linii ab, tzw. krzywej ściśliwości), przy jej odciążaniu następuje odprężenie (krzywa be), lecz w znacznie mniejszym stopniu niż wartość odkształceń przy obciążaniu. Dowodzi to powstania w gruncie częściowo sprężystych, a częściowo trwałych odkształceń. Ponowne obciążenie daje nową krzywą cd wykazująca, pewne opóźnienie (zjawisko histerezy) i wyraźne załamanie w punkcie d, przy przejściu w krzywą pierwotnego obciążenia de. Krzywa ściśliwości ma kształt zbliżony do krzywej logarytmicznej, w związku z czym przedstawiono ją też w skali półlogarytmicznej (rys. 6.2). Kształt krzywej ściśliwości gruntów spoistych zależy od historii naprężenia. Jeśli obecnie występujące w gruncie naprężenia efektywne a'{) są największe ze wszystkich, jakie dotychczas w danym gruncie wystąpiły, to kształt krzywej ściśliwości w skali półlogarytmicznej jest prostoliniowy (krzywa ściśliwości pierwotnej) i grunt taki nazywa się
(…)
… naprężenie prekonsolidacji a' równe jest naprężeniu w punkcie przecięcia B linii stanowiącej przedłużenie prostoliniowego odcinka krzywej ściśliwości FD i dwusiecznej kąta 2a zawartego pomiędzy linią poziomą AG wychodzącą z punktu A na krzywej ściśliwości (punkt o największej krzywiźnie), a styczną EH do tej krzywej w punkcie A.
Stosunek wartości naprężenia efektywnego prekonsolidacji o'p, które występowało…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)