To tylko jedna z 2 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Friedrich Wilhelm Joseph von Schelling - „System idealizmu transcendentalnego“ wprowadzenie Wiedza dotyczy tego tylko, co jest prawdziwe, a polega na zgodności przedmiotu z podmiotem (zgodności przedstawień z ich przedmiotami). Element podmiotowy określa Schelling jako „Ja”, czyli inteligencję, a element przedmiotowy - jako przyrodę. Podstawową różnicą pomiędzy przedmiotami a podmiotami jest to, że tylko podmiotom przysługuje świadomość. Poza poznaniem nie wiemy nic o istnieniu przedmiotów poznania.
Mamy więc wiedzę, czyli związek inteligencji z przyrodą. Nie jest jednak wiadome, który z tych dwóch elementów należy uznać a pierwotny względem drugiego. Można pytać, jak dochodzi do przedstawienia przyrody, ale równie dobrze: jak przyroda dołącza się do inteligencji. Stąd mamy dwie gałęzie wiedzy: przyrodoznawstwo oraz filozofię transcendentalną.
Punktem wyjścia dla filozofii transcendentalnej jest ogólne zwątpienie w to, co przedmiotowe. Schelling powołuje się na przesądy dotyczące istnienia rzeczy zewnętrznych oraz ich zgodności z przedstawieniami. Wiedza transcendentalna jest bowiem wiedzą o wiedzy - bezprzedmiotową, jeżeli przez przedmiot rozumieć coś zewnętrznego.
Dość szczególne miejsce zostawia Schelling estetyce. Przedmiotem filozofii jest działanie inteligencji według określonych praw. Daje się ono zrozumieć dzięki oglądowi wewnętrznemu, u podstaw którego stoi „wytwarzanie”. Konieczne jest bycie zarówno oglądanym, jak i oglądającym. Refleksja możliwa jest tylko w estetycznym akcie wyobraźni. Filozofia jest twórcza, podobnie jak sztuka. O ile jednak sztuka działa na zewnątrz, by za pośrednictwem wytworów poddać refleksji to, co nieświadome, o tyle filozofia działa do wewnątrz, by poddać refleksji samo wytwarzanie.
o zasadzie idealizmu transcendentaln ego Schelling hipotetycznie zakłada, że prawdziwe twierdzenia tworzą system naszej wiedzy. Ich prawdziwość jest w równym stopniu gwarantowana przez jedną zasadę filozofii transcendentalnej, która jest jednocześnie pośrednią zasadą każdej z nauk - samowiedzę.
Zasada absolutna musi określać treść i formę filozofii transcendentalnej (teorii wiedzy) jako nauki. Jako, że sama jest jednak nieuwarunkowana (czy też że warunkuje sama siebie), pierwotna treść wiedzy musi zakładać jej pierwotną formę i na odwrót, pierwotna forma wiedzy musi zakładać jej pierwotną treść.
Bezwarunkowo wie się tylko to, o czym wiedza uwarunkowana jest wyłącznie podmiotowo, a więc bezwarunkowe są tylko wszelkie twierdzenia tożsamościowe. Schelling zwraca uwagę, że nie wszystkie twierdzenia tożsamościowe są takie same. Są tak samo prawdziwe, ale tylko jedno z nich jest konieczne, a mianowicie Ja=Ja, syntetyczne twierdzenie
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)