Satelity
Słowo „satelita” oznacza „towarzysza” i odnosi się do sztucznych lub naturalnych obiektów
krążących wokół innych ciał w przestrzeni kosmicznej. Satelity dzielimy na:
naturalne(planety, księżyce planet, komety i asteroidy) oraz sztuczne, do których należą
wszystkie inne urządzenia zbudowane przez człowieka i wyniesione w przestrzeń za pomocą
rakiet. Ich zastosowania obejmują między innymi:
�zadania militarne,
�zadania geodezyjne,
�zadania geofizyczne (zmiany poziomu oceanów, ruchy płyt tektonicznych),
�poszukiwanie surowców naturalnych,
�monitorowanie zmian środowiska naturalnego,
�monitorowanie danych wykorzystywanych do prognozowanie pogody,
�zadania telekomunikacyjne,
�badanie przestrzeni kosmicznej.
Sztuczne satelity Ziemi, podobnie jak Księżyc, utrzymywane są na swych orbitach
dzięki sile grawitacyjnej przyciągania Ziemi, a także sile odśrodkowej powstającej na
skutek zakrzywionego ruchu po orbicie. Satelity poruszają się ze ściśle określoną
prędkością, która musi być na tyle duża aby zrównoważyć siłę grawitacyjną z siłą od
środkową. Przy powierzchni Ziemi prędkość ta wynosi prawie 8 km/s (tzw. I prędkość
kosmiczna), a w miarę oddalania się od powierzchni Ziemi staje się mniejsza.
W przestrzeni kosmicznej, gdzie nie występują żądne opory hamujące ruch (np. opór
atmosfery), satelity mogą poruszać się bez przerwy i nie jest potrzebna żadna dodatkowa siła
by utrzymać je na orbicie. Jednakże wszystkie sztuczne satelity Ziemi obniżają stopniowo
swoją trajektorię i zbliżają się do powierzchni Ziemi. W końcu spalają się, gdy w skutek
tarcia o cząsteczki powietrza ich energia kinetyczna zostaje zamieniona w ciepło.
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)