Samuel Twardowski Urodził się, jak sam pisze w autobiograficznym „Nagrobku”, we wsi Lutynia w Wielkopolsce, należącej do jego ojca Mikołaja, dość zamożnego szlachcica. Miało to miejsce w roku 1595 lub nieco później, ale zapewne przed rokiem 1600. Edukację odebrał Twardowski w kolegium jezuickim w Kaliszu, które uchodziło ówcześnie za jedno z najlepszych i największych w kraju. Po ukończeniu szkoły przyszły poeta przez jakiś czas służył w wojsku, uczestnicząc w kampanii chocimskiej w roku 1621. Zdobyte wykształcenie umożliwiło Twardowskiemu karierę na dworach magnackich. Na początku lat dwudziestych XVII wieku został osobistym sekretarzem księcia Krzysztofa Zbaraskiego, polityka i dyplomaty. Od czasu jego śmierci (w 1627 roku) Twardowski popadł w poważne tarapaty finansowe, które prześladowały go niemal całe życie.
Przez pewien czas przebywał na dworze księcia Janusza Wiśniowieckiego, który w swej rezydencji w Wiśniowcu założył ośrodek kultury humanistycznej. Ten ruski magnat sfinansował wydanie „Przeważnej legacyi” w 1635 roku. Po jego niespodziewanej śmierci w rok później, Twardowski wrócił do rodzinnej Wielkopolski.
Pomoc w ponownym osiedleniu się okazał mu Piotr Sieniuta, kolejny wykształcony magnat z powiatu krotoszyńskiego. Wspierany przez podolskich, jak i wielkopolskich mecenasów, zwłaszcza Sieniutów, Leszczyńskich i Opalińskich, Samuel Twardowski dzierżawił kilka wiosek. Po ucieczce z terenów ogarniętych wojną kozacką, Twardowski znów osiadł, w 1649 roku, w Wielkopolsce we wsi Zalesie Wielkie pod Kobylinem. Drugim miejscem, gdzie spędzał dużo czasu był dwór w pobliskich Zdunach. Sieniutowie, z którymi Samuel Twardowski był zaprzyjaźniony od początku lat czterdziestych, uczynili go zarządcą tego miasteczka. Obu majątkami Twardowski opiekował się aż do śmierci.
Prawdopodobnie poeta podzielał poglądy swojego mecenasa, Krzysztofa Opalińskiego, podpisując w 1655 roku akt poddania się Wielkopolski królowi Szwecji. Podobnie jak większość szlachty szybko się jednak przekonał o rzeczywistych intencjach Karola Gustawa. W czasie wojny uszedł na pobliski Śląsk, a krążące po Wielkopolsce oddziały wojska obrabowały i spaliły dwór w Zdunach i zapewne splądrowały Zalesie. W wyniku najazdu szwedzkiego Twardowski stracił większą część swojego majątku. O końcowym etapie życia Twardowskiego wiadomo niewiele. Zapewne w Zdunach dopracowywał swe ostatnie dzieło: ”Wojnę domową” , którego początkowe części zdołał opublikować na kilka miesięcy przed śmiercią w Kaliszu. Z nielicznych dokumentów wynika, że pod koniec życia poeta ściśle związał się z klasztorem ojców franciszkanów-obserwantów w Kobylinie, którego był dobrodziejem. Zmarł w Zalesiu około 1661 roku.
(…)
… wykształcony magnat z powiatu krotoszyńskiego. Wspierany przez podolskich, jak i wielkopolskich mecenasów, zwłaszcza Sieniutów, Leszczyńskich i Opalińskich, Samuel Twardowski dzierżawił kilka wiosek. Po ucieczce z terenów ogarniętych wojną kozacką, Twardowski znów osiadł, w 1649 roku, w Wielkopolsce we wsi Zalesie Wielkie pod Kobylinem. Drugim miejscem, gdzie spędzał dużo czasu był dwór w pobliskich Zdunach. Sieniutowie, z którymi Samuel Twardowski był zaprzyjaźniony od początku lat czterdziestych, uczynili go zarządcą tego miasteczka. Obu majątkami Twardowski opiekował się aż do śmierci.
Prawdopodobnie poeta podzielał poglądy swojego mecenasa, Krzysztofa Opalińskiego, podpisując w 1655 roku akt poddania się Wielkopolski królowi Szwecji. Podobnie jak większość szlachty szybko się jednak przekonał o rzeczywistych…
… zdołał opublikować na kilka miesięcy przed śmiercią w Kaliszu. Z nielicznych dokumentów wynika, że pod koniec życia poeta ściśle związał się z klasztorem ojców franciszkanów-obserwantów w Kobylinie, którego był dobrodziejem. Zmarł w Zalesiu około 1661 roku.
W chwili debiutu Twardowskiego kultura polska przeżywała okres swojego największego rozkwitu w okresie staropolskim. Dzięki dobrej sytuacji…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)