Salvador Dalí (ur. 11 maja 1904, zm. 23 stycznia 1989).
Salvador Dalí (pełne nazwisko Dalí i Domènech) należy do najbardziej znanych malarzy surrealistów i jest jednym z najciekawszych artystów dwudziestego wieku. Postrzegany bywał jako skrajny ekscentryk, wymyślił własną metodę "paranoiczno-krytyczną". Jego postępowanie budziło wiele kontrowersji, nawet po śmierci.
Biografia
Urodził się 11 maja 1904 roku w małym mieście Figueres w Katalonii, w północnej Hiszpanii, w rodzinie notariusza. Jego talent artystyczny był widoczny już w dzieciństwie. Lekcje rysunku zaczął pobierać w wieku dziesięciu lat, a mając lat czternaście zaczął z sukcesem wystawiać swoje obrazy. Jego pierwsze zauroczenie sztuką wiązało się z impresjonizmem, który poznawał dzięki znajomemu ojca i przyjacielowi Picassa, katalońskiemu artyście malalującemu w stylu impresjonistycznym, Ramonowi Pichot. W wieku 23 lat dostał od ojca prasę drukarską.
Dalí rozpoczął studia w Królewskiej Akademii Sztuki w Madrycie. Dwa razy został wydalony, nigdy nie podszedł do egzaminów końcowych. Jego zdaniem był bardziej wykwalifikowany niż osoby, które miałyby go egzaminować.
W roku 1928 przeprowadził się do Paryża, gdzie poznał hiszpańskich artystów Pabla Picassa i Joana Miró. Dalí był znaczącą postacią w grupie surrealistów. Skupiali się oni wokół André Bretona, twórcy trzech Manifestów surrealizmu, pierwszego z roku 1924. André Breton pełnił rolę przywódcy grupy i twórcy teorii surrealizmu. Po kilku latach odwrócił się od Dalego, zarzucając mu popieranie faszyzmu, a także chciwość.
Do roku 1929 Dalí wchodzi na drogę surrealizmu, która ma uczynić go sławnym: prowadzi ona w świat podświadomości przywoływany podczas snu. Surrealizm bazuje na teorii filozoficznej twórcy psychoanalizy, Sigmunda Freuda. Obraz płonących żyraf czy topniejących zegarów stał się znakiem firmowym artysty. Dalí już na tym etapie twórczości znajdował inspiracje także wśród dzieł wielkich malarzy dawnych stuleci, szczególnie epoki Renesansu.
Poznanie Gali w 1929 miało wielki wpływ na życie i twórczość artysty. Gala, czyli Helena Diakonova, była rosyjską imigrantką, starszą od Dalego o 10 lat. Kiedy ją poznał była żoną poety Paula Eluarda.
Gala wybrała życie z Dalím. Stała się jego towarzyszką, muzą, miłością, modelką, opiekowała się również finansami artysty. Najważniejsze jest jednak to, że wprowadziła czynnik stabilizujący w jego życie, to ona kierowała jego sukcesem w roku 1930 podczas wystawy w Europie i Stanach Zjednoczonych.
W roku 1932 Gala rozwodzi się z Paulem Eluardem. W roku 1934 bierze z Dalím ślub cywilny w Paryżu, a w roku 1958 ślub kościelny.
W roku 1933 Salvador Dalí miał pierwszy indywidualny pokaz w Nowym Jorku
(…)
… do wielkich mistrzów malarstwa, takich jak Raphael, Velasquez, czy Ingres. Dalí wypowiedział wiele komentarzy na temat sztuki, w tym i taki: "Aby być surrealistą trzeba spędzić całe swoje życie na malowaniu oczu i nosów." 10 czerwca 1982 roku umarła Gala. W maju 1983 roku Dalí namalował swój ostatni obraz, "Jaskółczy ogon". Schorowany, zmarł 23 stycznia 1989.
Sztuka Dalego stała się już za jego życia znakiem handlowym, wielką ikoną mediów. Współczesnie można odnotować dużą popularność Dalego w Polsce. Krytycy sztuki osadzają jego twórczość w kontekście innych twórców surrealizmu (patrz: Giorgio de Chirico, René Magritte, Max Ernst, Hans Arp, Joan Miró, Francis Picabia, Yves Tanguy, Oscar Dominiguez…
…: dwa miękkie zegary, z których jeden żałośnie zwisał z gałęzi oliwki.” „Uporczywość pamięci”, 1931 O tym obrazie, który znajduje się dziś w nowojorskim Museum of Modern Art, Salvador Dalí powiedział kiedyś: „Miękkie zegarki to nic innego jak paranoiczno-krytyczny camembert, miękki ekstrawagancki i samotny w czasie i przestrzeni." Dalszy ciąg Tygodnia z Dalím już jutro w Portalu: „Jeżeli mnie bowiem zapytacie…
… zadziwiający i nie znajdywałem go. Zgasiłem światło i wyszedłem, ponieważ literalnie "zobaczyłem" rozwiązanie: dwa miękkie zegarki, z których jeden zwieszał się żałośnie z gałązki oliwki".
SALVADOR DALỈ jest fenomenem w dziejach sztuk plastycznych dwudziestego wieku. Tylko jemu w tak wielkim stopniu udało się połączyć sukces komercyjny z uznaniem ekspertów, opinię wielkiego, niepoprawnego eksperymentatora…
… dla jakiejś idei, ale jakiej? Potrzebny był mi obraz zadziwiający i nie znajdywałem go. Zgasiłem światło i wyszedłem, ponieważ literalnie "zobaczyłem" rozwiązanie: dwa miękkie zegarki, z których jeden zwieszał się żałośnie z gałązki oliwki".
......................................................................................................................................
Za pomocą „metody paranoiczno…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)