Sądownictwo polubowne jako alternatywa dla sądownictwa powszechnego.
Sądem polubownym jest sąd niepaństwowy, powołany do rozstrzygnięcia sporu, jaki między stronami wyniknął, orzeczeniem, które posiada moc prawną na równi z wyrokiem sądu powszechnego. KPC wyróżnia 2 rodzaje sądów polubownych: sądy powołane do rozpatrzenia danego sporu oraz sądy stałe polubowne. Sądy polubowne są powoływane przez strony w drodze umowy zwanej zapisem na sąd polubowny. Stałe sądy polubowne są powoływane na czas nieokreślony przez różne jednostki organizacyjne. Arbitrem może być każda osoba fizyczna mająca pełną zdolność do czynności prawnej oraz korzystająca z pełni praw publicznych i obywatelskich. Arbitrem nie może być sędzia państwowy. Strony w garnicach zdolności do samodzielnego zobowiązywania się mogą poddać pod rozstrzygnięcie sądu polubownego spory o prawa majątkowe z wyjątkiem sporów o alimenty i ze stosunku pracy. Dopóki strony obowiązuje taka umowa, nie można żądać rozpoznania sporu przez sąd.
Umowa taka powinna być sporządzona na piśmie i podpisana przez obie strony. W zapisie na sąd polubowny należy dokładnie oznaczyć przedmiot sporu albo stosunek prawny, z którego spór wynikł lub może wyniknąć. Strony mogą same określić tryb postępowania. Jeśli strony tego nie określiły sąd zastosuje taki tryb, który uzna za właściwy. Sąd polubowny może przsłuchiwać świadków, strony, biegłych, nie może stosować środków przymusu. Wyrok zapada bezwzględną większością głosów, chyba że zapis wymaga jednomyślności. W braku większości głosów przeważa głos superarbitra. Od wyroku sądu polubownego nie przysługuje odwołanie. Sąd polubowny powinien stosować obowiązujące przepisy prawa, których naruszanie uchybiałoby praworządności lub zasadom współżycia społecznego.
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)