Sąd I Instancji
SPI został powołany decyzją RUE z 24 października 1988 roku na postawie srt.225 TWE. Powodem jego utworzenia było odciążenie ETS od spraw mniejszej wagi, głównie pracowniczych. Początkowo SPI było traktowane jako część ETS, od Traktatu Nicejskiego stał się dopiero odrębną instytucją.
W skład SPI wchodzi co najmniej jeden sędzia z każdego państwa członkowskiego. Obecnie SPI liczy 25 sędziów. Sędziowie są mianowani przez rządy państw członkowskich za wspólnym porozumieniem na okres 6 lat; co 3 lata następuje wymian połowy składu, ustępujący sędziowie mogą być minowani na to stanowisko ponownie. Istotną różnicą między ETS a SPI jest to że ten ostatni nie posiada rzeczników generalnych. Jednak sędziowie SPI mogą być powołani do wykonywania zadań rzeczników generalnych w ETS. Sędziowie SPI spośród siebie na okres 3 lat wybierają przewodniczącego , jego kadencja może być przedłużona . Prezes kieruje pracami sądowymi i administracyjnymi, przewodniczy także przesłuchaniom i naradom. SPI może obradować w następującym składzie:
izbie trzyosobowej
izbie pięcioosobowej
izba jednoosobowa
pełny skład
Wielka Izba( 13 sędziów)
SPI mianuje swojego sekretarza na 6 letnią kadencję, Wspiera on prace SPI. Kieruje sekretariatem. Odpowiedzialny jest za przyjmowanie, przesyłanie i czuwanie nad pismami procesowymi i pieczęcią SPI. Odpowiada również za protokoły i publikacje SPI, ma obowiązek uczestniczenia w posiedzeniach SPI. Pod kontrolą prezesa zarządza finansami księgowością. Administrację SPI tworzy 5 dyrektoriatów:
Wydział biblioteczny i Wydział badań i dokumentacji
Dyrektoriat tłumaczeń
Dyrektoriat tłumaczenia symultanicznego
Dyrektoriat informacyjny
Dyrektoriat administracyjny
SPI obraduje w ciągu całego roku z wyłączenie ferii i wakacji świątecznych. Do kompetencji SPI możemy zaliczyć:
spory pracownicze
spory osób fizycznych i prawnych ze Wspólnotami z wyjątkiem spraw antydumpingowych i spraw antysubwencyjnych
spory między KE a przedsiębiorcami w sprawie stwierdzenie nieważności decyzji
skargi wnoszone przez państwa członkowskie przeciwko aktom lub zaniechaniu działania Komisji ( z wyjątkiem art.11a TWE)
sprawy wnoszone przez państwo członkowskie przeciwko:
decyzją RUE dotyczącym, uznania za zgodą ze wspólnym rynkiem pomocy państwa członkowskiego
aktom RUE dotyczącym środków ochrony handlowej(art.133 TWE)
aktom RUE na mocy których Rada przyznaje Komisji uprawnienia do wykonywania norm, ustanawianych przez RUE
skargi na decyzje Urzędu Harmonizacji Rynku Wewnętrznego i Wspólnego Urzędu Odmiany Roślin
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)