To tylko jedna z 3 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Ryzyko zagranicznych operacji bankowych i metody jego ograniczania Dynamicznemu wzrostowi międzynarodowych obrotów gospodarczych towarzyszy rosnąca rola banków w operacjach zagranicznych. Zagraniczne obroty płatnicze wynikają z transakcji eksportowo-importowych, sprzedaży usług, a także innych świadczeń. Wiążą się z nimi także operacje kredytowe.
W transakcjach zagranicznych i związanych z nimi operacjach płatniczych i kredytowych występuje ryzyko. Stopień ryzyka jest wyższy niż w operacjach krajowych wobec różnych kierunków wymiany handlowej, a także pojawienia się nowych państw i organizacji handlowych. Większe ryzyko wynika z braku znajomości nowych kontrahentów, ich ustawodawstwa gospodarczego, zwyczajów i tradycji handlowej.
Czynnikiem zwiększającym ryzyko było wprowadzenie przez państwa gospodarczo rozwinięte płynnych kursów walutowych. Obok ryzyka handlowego pojawiło się bowiem ryzyko kursowe.
Różnorodność operacji płatniczych między krajami o różnych walutach, przy odmiennych warunkach regulowania należności i zobowiązań oraz prawnego zabezpieczenia interesów kontrahentów sprawia, że w rozliczeniach zagranicznych banki pełnią rolę pośrednika między kontrahentami różnych krajów. Zabezpieczają ich przed ryzykiem kursowym i związanym z niedotrzymaniem warunków umowy przez zagranicznego kontrahenta. Banki nie ograniczają się do pośredniczenia w płatnościach zagranicznych, ale są aktywne w kształtowaniu sposobów zapłaty. Wspomagają równocześnie klientów, kredytując transakcje handlu zagranicznego, dyskontują weksle, udzielają gwarancji bankowych itp. Banki współuczestniczą w ryzyku wymiany zagranicznej w formie gwarancji bankowych, na przykład udzielanych na wniosek krajowego importera wskazanemu przez niego zagranicznemu eksporterowi. Niekiedy bank krajowy nie udziela gwarancji bezpośrednio, lecz zwraca się w ramach współpracy międzybankowej o udzielenie takiej gwarancji do banku działającego w siedzibie eksportera.
Tak więc ryzyko kursowe ponoszą zarówno importerzy, eksporterzy oraz banki. Są one narażone na ryzyko zwłaszcza w warunkach występowania kursów płynnych, kształtujących się na międzynarodowych rynkach pod wpływem popytu i podaży. Wynika ono ze zmiany kursu walut, w których banki lokują depozyty i udzielają kredytów. W okresie od przyjęcia depozytu lub udzielenia kredytu do dnia zwrotu depozytu lub spłacenia kredytu może bowiem nastąpić zmiana kursu. W banku powstanie strata (ujemna różnica kursowa), gdy w okresie na jaki udzielił on kredytu dewizowego spadnie kurs tej waluty. W przypadku wzrostu kursu bank w opisanej sytuacji zyska (dodatnia różnica kursowa), a straci kredytobiorca. Ponieważ banki w tym samym czasie utrzymują depozyty i kredytują klientów w różnych walutach, różnice kursowe częściowo się kompensują, co zmniejsza ryzyko kursowe banku. Ponadto w celu zmniejszenia tego ryzyka stosuje się różne formy i metody zabezpieczenia przed nadmiernym ryzykiem.
(…)
…, a wobec pozycji krótkiej - dla walut, co do których można oczekiwać wzrostu ich wartości.
Produkty ochrony przed ryzykiem kursowym
Tradycyjnymi formami zabezpieczającymi przed ryzykiem kursowym są:
Transakcje terminowe (forward),
Operacje swap,
Opcje walutowe,
Operacje futures.
Operacje swap w najprostszej wersji polegają na równoczesnym zawarciu transakcji terminowej i kasowej (transakcja wykonywana…
… lub drugiej pozycji rodzi ryzyko powstania strat przy niekorzystnych zmianach kursów.
Różnicę pomiędzy sumami wszystkich pozycji długich i pozycji krótkich nazwano walutową pozycją globalną (d-k), zaś łączną wartość bezwzględną wszystkich pozycji krótkich i długich nazwano walutową pozycją maksymalną (d+k). Do tak zdefiniowanych pozycji walutowych prezes NBP ustalił normy dopuszczalnego ryzyka walutowego w relacji do funduszy własnych banków i tak:
Pozycja krótka lub długa względem pojedynczej waluty obcej - 15% funduszy władnych,
Pozycja globalny krótka lub długa - 30% funduszy własnych,
Pozycja maksymalna - 40% funduszy własnych.
Powyższe normy obowiązują na koniec każdego dnia. Prezes NBP może wprowadzić indywidualne, bardziej rygorystyczne normy dla poszczególnych banków, gdy ryzyko ponoszone…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)