To tylko jedna z 3 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Ekonomia dr inż. Małgorzata Wyganowska
Wykład 13
RYNEK PRACY I BEZROBOCIE
Rynek pracy to dynamiczny twór, w ramach, którego ludzie znajdują i tracą pracę. Jego dynamika przejawia się w ciągłym przepływie ludzi między poszczególnymi jego stanami: zatrudnieniem, bezrobociem i tzw. obszarem poza zasobami pracy(emeryci, zniechęceni, nowo wchodzący na rynek pracy). Jego cechą charakterystyczną są szeroko stosowane interwencje rządu danego państwa. Jednym interwencyjnych takich działań interwencyjnych jest płaca minimalna, mająca chronić pracowników, w rzeczywistości może powodować wzrost bezrobocia, ponieważ, sztucznie regulowana wielkość płacy zakłóca proces samoczynnego równoważenia się rynku. Płaca minimalna to często ustawowo określona dolna granica stawek płac, jakie mogą być wypłacane pracownikom za ich pracę. Paradoksalnie jednak zamiast chronić interesy pracowników, zmniejszają popyt na pracę do poziomu niższego niż ten, który byłby rezultatem wynegocjowanych płac przez związki zawodowe, czy wynikał z indywidualnej podaży pracy. Firmy nie stać po prostu na zatrudnianie nowych pracowników za wymaganą stawkę, ponieważ dodatkowo płaca minimalna podnosi zarobki grup znajdujących się na niższych szczeblach piramidy płacowej. Rynek pracy podlega wielu regułom prawnym i zwyczajowym (prawu pracy, układom zbiorowym pracy). Rynek pracy jest w równowadze, gdy podaż pracy jest równa popytowi na nią.
Bezrobocie to obok inflacji podstawowy problem każdej gospodarki, ponieważ powoduje duże straty ekonomiczne i zagrożenia dla systemu społeczno-politycznego danego kraju. Bezrobocie to zjawisko braku pracy dla ludzi w wieku zdolności do pracy i posiadających tę zdolność. Produkt Krajowy Brutto to iloczyn zatrudnienia i przeciętnej wydajności pracy. Wzrost wydajności pracy przy danym przyroście PKB, przesuwa część zatrudnionych do bezrobotnych. Z prawa Okunia wynika, że obniżenie PKB o 2% w stosunku do potencjalnego oznacza podwyższenie stopy bezrobocia o 1%. I odwrotnie, zwiększenie bezrobocia o 1% prowadzi do obniżenia PKB o 2%. Rozmiary bezrobocia są określane przez trzy czynniki:
Współczynnik aktywności zawodowej - to relacja między zasobami siły roboczej, a liczbą ludności w wieku produkcyjnym. Im wyższy współczynnik tym większa liczba osób w wieku produkcyjnym chce pracować,
Liczbę ludności w wieku produkcyjnym,
Wielkość zatrudnienia.
Relatywną miarą poziomu bezrobocia jest stopa bezrobocia. To ilość zarejestrowanych bezrobotnych w stosunku do liczby osób zawodowo czynnych. Ważnym elementem określającym stopę bezrobocia jest czas jego trwania. Im osoba bezrobotna potrzebuje dłuższego czasu na znalezienie lub opuszczenie zasobu pracy, tym większa będzie zarejestrowana liczba bezrobotnych w dowolnym momencie czasu.
(…)
….
N = L + U,
Gdzie:
N - zasób pracy,
L - zatrudnienie,
U - bezrobocie.
Zasoby siły roboczej to ogół ludzi gotowych do podjęcia zatrudnienia.
Typy bezrobocia:
Frykcyjne - to podstawowy typ bezrobocia w każdej gospodarce. To nieredukowalne minimum bezrobotnych występujące w każdej gospodarce rynkowej, które wynika z niedopasowania między wolnymi miejscami pracy a wolną siłą roboczą w gospodarce…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)