To tylko jedna z 11 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Geneza rynku. W historii rozwoju społeczeństw ogromne znaczenie mają dwie formy produkcji - gospodarka naturalna i gospodarka towarowa. Naturalną charakteryzuje przeznaczanie wytworzonych dóbr i usług na zaspokojenie potrzeb głównie ich bezpośrednich wytwórców. Dominującą pozycję w gospodarce towarowej zajmuje produkcja towarów, a więc wytwarzanie różnych dóbr i usług przeznaczonych do wymiany za pomocą operacji kupna-sprzedaży. Produkcja dóbr i usług musiała być dostosowana do potrzeb odbiorcy. Dla odbiorcy towaru produkt stał się nośnikiem wartości użytkowej, a dla wytwórcy -wymiennej. Później między wytwórcą a kupującym pojawiła się nowa kategoria ekonomiczna - pieniądz, a z czasem liczni pośrednicy: kupcy, sprzedawcy hurtowi, detaliści. Społeczeństwa przeszły od wymiany bezpośredniej (tzw. barteru) do wymiany pośredniej przy użyciu pieniądza. Oznaczało to skupienie wymiany w oznaczonych miejscach - rynkach. W ten sposób powstała gospodarka rynkowa. Rynek nie ograniczył swych funkcji do dystrybucji towarów, oraz usług, lecz stał się również nowym mechanizmem gospodarczym regulującym procesy rozwojowe. Wzrost znaczenia rynku postępował w miarę rozszerzania się zakresu gospodarki towarowej, a zapotrzebowanie na towary i usługi wyznaczało poziom i kierunki rozwoju gospodarczego. Historycznie rynek rozwinął się w starożytnym Egipcie około 3000 p.n.e., w sumeryjskich państwach-miastach w Mezopotamii i Fenicji. W późniejszym okresie do w starożytnej Grecji, szczególnie w okresie wielkiej kolonizacji i starożytny Rzym. Fenicja, Grecja i Rzym prowadziły handel w skali międzynarodowej i zapoczątkowały powstanie rynku światowego. Średniowiecze było okresem stagnacji gospodarczej. Ożywienie handlu nastąpiło w okresie Wojen Krzyżowych, po nich i po okresie wielkich odkryć geograficznych. Rozwijający się handel wewnętrzny i światowy umocniły role rynku w gospodarce, który stymulował dalszy wzrost produkcji towarowej. W gospodarce niewolniczej i feudalizmie podstawą była produkcja naturalna, a produkcja towarowa - pozycję drugorzędną. Upadek feudalizmu oznaczał upadek gospodarki naturalnej i zastąpienie jej przez produkcję towarową. Rynek stał się podstawą systemu gospodarki kapitalistycznej, pełniąc funkcję mechanizmu kojarzenia interesów odbiorców i dostawców.
Definicja rynku. 1) forma więzi między uczestnikami życia gospodarczego; 2) forma komunikowania się sprzedawców z nabywcami oraz zawierania transakcji kupna-sprzedaży; 3) miejsce dokonywania aktów kupna-sprzedaży; 4) zgrupowanie sprzedawców i nabywców.
Rynek może być określony jako ogół stosunków zachodzących między podmiotami uczestniczącymi w procesach wymiany. Tymi podmiotami są sprzedawcy i nabywcy, którzy reprezentują oraz kształtują podaż i popyt, a także wzajemne relacje miedzy nimi. Z definicji rynku wynika, że podstawowym warunkiem jego istnienia i funkcjonowania jest występowanie sprzedawców i nabywców. Rynek jest odzwierciedleniem stosunków, które nie maja jednorodnego charakteru. Rynek tworzą bowiem stosunki: - zachodzące miedzy sprzedawcami a nabywcami (stosunki wymiany); - zachodzące miedzy sprzedawcami oraz między nabywcami (stosunki równoległe).
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)