To tylko jedna z 3 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
RUCHY JAKIE MOGĄ ZACHODZIĆ W OBRĘCZY KOŃCZYNY GÓRNEJ I OKREŚL UDZIAŁ POSZCZEGÓLNYCH MIĘŚNI W ICH REALIZACJI. Obręcz barkowa człowieka połączona jest z tułowiem za pomocą jednego stawu i mięśni, na których jest zawieszona. W szparze stawowej występuje chrząstka śródstawowa dzieląca jamę stawu na dwie komory. Więzadła wzmacniające torebkę hamują ruchy obojczyka. W stawie tym mogą zachodzić ruchy: unoszenia 55 stopni i opuszczania 5 stopni w płaszczyźnie czołowej wokół osi strzałkowej; wysuwania 30 stopni i cofania 35 stopni barku w płaszczyźnie poprzecznej wokół osi pionowej; skombinowany z wyżej wymienionych ruch obwodzenia po płaszczyźnie stożka; w pewnym stopniu ruchy obrotowe wokół osi długiej obojczyka. Staw ten posiada trzy stopnie ruchomości.
Zespół unoszący stanowią następujące mięśnie:
część górna i włókna górne mięśnia czworobocznego grzbietu
mięsień dźwigacz łopatki
mięsień równoległoboczny
część obojczykowa mięśnia mostkowo - sutkowo - obojczykowego
część górna i środkowa mięśnia zębatego przedniego
część obojczykowa mięśnia piersiowego
Mięśnie takie jak: piersiowy większy, czworoboczny grzbietu, mostkowo - sutkowo - obojczykowy, dźwigacz łopatki (są tu dwu wielostawowe). Przy zmianie przyczepu ustalonego w przyczep ruchomy te same mięśnie zmieniają również kąt między obojczykiem a kręgosłupem szyjnym. Przy zwiększaniu tego kąta mięśnie te mogą być zaangażowane pracując skurczem ekscentrycznym. We wszystkich tych przypadkach działają dźwignie jednostronne i w przeważającej ilości szybkościowe. Mięśnie te zazwyczaj sa typu krótkiego, lecz o dużym przekroju fizjologicznym. Mięśnie unosiciele mogą również pracować antygrawitacyjnie (statycznie bez zmiany kąta) równoważąc ciężar barku i kończyny oraz działanie mięśni antagonistycznych. Zespół opuszczający stanowią:
mięsień piersiowy większy
mięsień najszerszy grzbietu
część dolna mięśnia czworobocznego grzbietu
mięsień piersiowy mniejszy
mięsień podobojczykowy
w skurczu koncentrycznym zmniejszają one w płaszczyźnie czołowej kąt dolny między obojczykiem a kręgosłupem piersiowym. Znacznie częściej i znacznie ważniejsza rola tego zespołu przypada mu po zmianie przyczepu ustalonego i ruchomego tj. przy podciąganiu tułowia przypada mu po zmianie przyczepu ustalonego i ruchomego tj. przy podciąganiu tułowia przy ustalonym barku lub przy jednoczesnym zbliżaniu elementów tworzących ramiona kąta i ich niepełnym ustaleniu. Statyczne mięśnie te działają np. po zahamowaniu podciągania i utrzymaniu pewnego kąta.
Skurcz ekscentryczny występuje np. przy wolnym opuszczaniu barku w staniu na głowie, a więc przy ćwiczeniach bardzo wymyślnych. We wszystkich przypadkach spotykamy dźwignie jednostronną najczęściej szybkościową. Jedynie dla mięśnia piersiowego większego i mięśnia najszerszego grzbietu przy kończynie przywiedzionej do tułowia położenie środka może być tak bliskie, że dźwignia ulega zmianie za oszczędnościową. Mięsień piersiowy większy jest dwustawowy, a mięsień najszerszy grzbietu i część dolna mięśnia czworobocznego grzbietu - wielostawowe.
(…)
…
mięsień najszerszy grzbietu
skurczem koncentrycznym działają one przy wykonywaniu zamachu ręką; skurczem izometrycznym przy mostku; skurczem ekscentrycznym przy opuszczaniu się powoli z wagi tyłem. Podczas ruchów barkiem przy przywiedzionej kończynie włókna mięśniowe przyczepiające się daleko w okolicy stawu ramiennego mogą działać na zasadzie dźwigni oszczędnościowej. Inne włókna…
…:
mięsień dźwigacz łopatki
mięśnie równoległoboczne
mięsień piersiowy mniejszy
mięsień piersiowy większy i mięsień najszerszy grzbietu przy ustalonym stawie ramiennym
Zespół działa skurczem koncentrycznym np. przy podciąganiu się na rękach (ma tu jednocześnie miejsce zmiana przyczepu ruchomego i ustalonego); statycznie przy utrzymaniu się w podporze rozpiętym; skurczem ekscentrycznym przy powolnym…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)