To tylko jedna z 2 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Ruchy lokomocyjne w piłce nożnej Dynamika ćwiczeń fizycznych jest działem biomechaniki, który wyjaśnia prawa ruchu całego ciała ludzkiego oraz poszczególnych jego części podczas wykonywania ćwiczeń fizycznych. W czasie ruchu na ciało ludzkie działają siły dynamiczne wywołujące jego przyspieszenie. W wyniku tego ciało ludzkie albo przechodzi ze stanu spoczynkowego (położenia statycznego) w stan ruchowy, albo zmienia prędkość swojego ruchu, albo zatrzymuje się.
Ruchami lokomocyjnymi nazywamy przemieszczenia całego ciała w przestrzeni pod działaniem własnych, aktywnych sił, tj. pod wpływem pracy mięśniowej. Ruchy te są możliwe dzięki odpychaniu się od podłoża albo otaczającego środowiska, przyciąganiu się do punktu oporu, a także sposobem mieszanym z wykorzystaniem zarówno odbicia, jak i przyciągania. Z reguły praca przy odbijaniu i przyciąganiu wykonywana jest kończynami, dzięki ich wydłużaniu i skracaniu. W licznych przypadkach aktywną rolę w ruchach lokomocyjnych odgrywają także ruch tułowia, a nawet głowy.
Jednym z rodzajów ruchów lokomocyjnych są ruchy przestrzennie złożone. Są one kombinacją dwóch ruchów: r. postępowych i obrotowych, które to w większości przeważają w lokomocji człowieka.
W piłce nożnej oprócz tradycyjnych ruchów takich jak: bieganie, skakanie, występują uderzenia. Zaliczane do ruchów postępowych, w których to podczas ich wykonywania konieczne jest osiągnięcie maksymalnej prędkości danej kończyny, a zwłaszcza jej końcowego odcinka.
Podczas uderzeń, dla rozwinięcia maksymalnej prędkości najdogodniejsze jest przyłożenie dużej siły na dużej drodze, tj. wywołanie maksymalnego popędu siły przez zwiększenie czasu jej działania. Aby osiągnąć maksymalną prędkość podczas ograniczonej drogi jej narastania, nie należy wydłużać czasu działania siły mięśniowej, lecz skrócić go. Inaczej mówiąc, należy zwiększyć do maksimum napięcie mięśni. Im mniejszy będzie czas działania siły na danej drodze, tym większa powinna być prędkość ruchu.
W licznych przypadkach uderzeniu towarzyszy ruch postępowy zawodnika do przodu. Na przykład przy uderzeniu piłki, prędkość rozbiegu piłkarza składa się z prędkością uderzającej stopy względem tułowia.
Ruch przygotowawczy zaczyna się od zamach nogi uderzającej, podczas którego cofa się nogę w skrajnie tylne położenie. Z tego położenia zaczyna ona ruch do przodu z równoczesnym zginaniem w stawie biodrowym i kolanowym. Zależy to od gwałtownego zgięcia w stawie biodrowym, podczas którego podudzie zostaje w tyle w stosunku do uda. Równocześnie następuje przybliżenie środka ciężkości całej nogi do stawu biodrowego, co pozwala zwiększyć prędkość kątową ruchu uderzenia. Następnie podudzie i stopa zaczynają wyprzedzać udo przy aktywnej pomocy mięśnia czworogłowego uda.
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)