To tylko jedna z 4 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Rozwój wzorców umownych w obrocie cywilno prawnym. Fenomen wzorców umownych w praktyce gospodarczej. Na większą skalę wzorce umowne pojawiły się w XIX w. w związku z rozwojem gospodarczym i z ekspansją przemysłową niektórych większych przedsiębiorstw.
Następuje zjawisko zawierania tzw. umów masowych (z wieloma kontrahentami). Usługodawcy opracowują wzorce umowne o różnych nazwach.
W rezultacie obok umowy indywidualnej (między A i B) pojawia się też wzorzec umowny, który nie jest objęty negocjacjami stron, a zostaje włączony do stosunku umownego.
Pierwsze regulacje wzorców umownych pojawiły się w latach 30-tych w Niemczech, a w Polsce w kodeksie zobowiązań z 1934 r.
Obecnie wzorce umowne są istotnym fenomenem obrotu umownego. Pojawiają się w zasadzie w zakresie wszystkich masowych umów obligacyjnych (przewozowych, inwestycyjnych, bankowych itd.). Twórcą wzorca umownego jest przedsiębiorca, usługodawca.
Wzorce umowne uzyskały nazwę „legislacji prywatnej”, ponieważ tworzy ją jedna ze stron stosunku obligacyjnego. To określenie wywodzi się z francuskiego la legislation priv é e . My mówimy o lex contractus .
Wzorce umowne nie są aktami normatywnymi w znaczeniu art. 87 Konstytucji.
Pojęcie wzorca umownego. Wzorzec umowny najlepiej zrozumieć przy jego relacji do umowy indywidualnej.
Wyróżniamy dwie grupy umów indywidualnych:
Umowy, którym nie towarzyszy wzorzec umowny (np. drobne umowy w obrocie gospodarczym).
Umowy, którym towarzyszy wzorzec umowny (umowy przewozowe, umowy autorskie). Ta grupa umów dominuje.
Oznacza to, że treść danego stosunku obligacyjnego regulowana jest przez dwa dokumenty:
Umowę indywidualną.
Wzorzec umowny.
Tzn.: I. - Skutek kreatywny i kompozycyjny co do treści stosunku. Wiąże, bo wystąpił consensus merytoryczny między stronami.
II. - Wiąże, bo zostały spełnione przesłanki formalne związania z 384 kc- quasi consensus, sfingowany consensus, inaczej też consensus formalny. Cechy wzorca umownego. Wniosek. Posługiwanie się przez przedsiębiorcę, usługodawcę opracowanymi przez nich standardami.
Akt kreacji - przedsiębiorca, usługodawca.
Regulują (uzupełniają) treść indywidualnego stosunku obligacyjnego.
Element regulacji!!!
Eliminują lub ograniczają element negocjacji.
Element funkcjonalny.
Występują w różnych sferach obrotu gospodarczego (konsumenckim, pozakonsumenckim).
Element sfery zastosowania wzorców umownych.
Typy wzorców umownych:
(…)
…:
Indywidualne - tworzy konkretne przedsiębiorstwo.
Korporacyjne - tworzą organizacje producentów, usługodawców, dla pewnych sektorów gospodarczych (w bankach jeszcze nie).
Ogólny - model klasyczny z art. 384.
Szczególny - wzorce w zakresie prawa energetycznego, inny model niż w 384 kc.
Nie myl lex contractus z kodeksami deontologicznymi - są to kodeksy dobrych praktyk zawodowych, obciążają…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)