To tylko jedna z 2 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
definicja rozwoju i jej prekursorzy (np. Hall, Darwin).
rozwój
1. «proces przechodzenia do stanów lub form bardziej złożonych lub pod pewnym względem
doskonalszych; też: stadium tego procesu»
2. «sposób rozwijania się zdarzeń w czasie»
3. «proces zmian zachodzących w organizmach w ciągu życia osobnika lub w kolejnych
pokoleniach»
• rozwojowy
Karol Darwin
Był on obserwatorem rozwoju dzieci podstawowe założenia teorii ewolucji Darwina:
przedstawiciele tego samego gatunku różnią się pod wieloma względami, tak że niektórzy
są szybsi itp.
Drugie założenie: większość gatunków produkuje więcej potomstwa niż może wyżywić
otoczenie co oznacza że poszczególni osobnicy muszą walczyć o przetrwanie. Zmienne
cechy, które umożliwiają przetrwanie osobnika, mają większe szanse na bycie
przekazanymi następnym pokoleniom.
Poprzez selekcje naturalną gatunki ulegają ciągłej ewolucji, stają się coraz lepiej
przystosowanymi, a zanikają stopniowo odmiany mniej przystosowane.
Darwinowska teoria ewolucji nie odnosi się bezpośrednio do zagadnień rozwoju dziecka,
ale skłoniła ona innych biologów np. Ernsta Haeckela, do sformowania zasady
rekapitulacji – rozwój jednostki – ontogeneza przebiega etapami, które odpowiadają
rozwojowi całego gatunku filogenezie. Oznacza to, że rozwój ludzi – poczynając od jego
najwcześniejszych, embrionalnych i prenatalnych postaci, poprzez proste zachowania
odruchowe noworodka, a następnie fizyczne, ruchowe i społeczne doskonalenie się
dziecka – polega na postępie zachowań podobnym do tego, jaki dokonywał się w
kolejnych gatunkach żyjących przed człowiekiem.
Pogląd, że rozwój dziecka powtarza rozwój gatunków, choć obecnie nie
znajduje
wsparcia naukowego, był uznawany przez niektórych wczesnych teoretyków rozwoju.
Prace Darwina, pomagając wyjaśnić różnorodne zjawiska obserwowane przez Rousseau i
innych oraz dostarczając podstaw teoretycznych do dalszych badań nad rozwojem
człowieka, dały początek naukowej psychologii dziecka
G. Stanley Hall
Jest uważany za twórcę naukowej psychologii rozwojowej. Jako pierwszy przeprowadził
on i opublikował systematyczne badania nad dziećmi w USA. W 1882 roku poddał
badaniom kwestionariuszowym wszystkich uczniów klasy pierwszej w szkole okręgowej
w Bostonie w celu określenia po raz pierwszy, jaki jest zasób wiedzy potocznej dzieci
amerykańskich rozpoczynających nauką szkolną. Uzyskaną przez niego dane były
ciekawe, nie zawierały niczego zaskakującego. Hall był przekonany, że potrzeba więcej
badań tego rodzaju informacji opisowych aby rozumieć normalny rozwój dziecka. W
1891 rozpoczął realizację obszernego programu badawczego mającego na celu zebranie
danych o dzieciach w różnym wieku ze wszystkich części kraju. Hall uzyskał ogromną
ilość danych. Również teoretyczne próby Halla okazały się niezbyt udane. Opierając się
na teorii Darwina przyjął on, że zachowanie i rozwój dzieci stanowią rekapitulację
ewolucji gatunków. Na tej podstawie nazwał badania nad rozwojem dzieci psychologia
genetyczną, mając na myśli że należy rozpatrywać od najwcześniejszych okresów. Hall
uważał również, że wychowanie i kształcenie powinno polegać na wsparciu „naturalnych”
tendencji dziecka, odzwierciedlających zachowanie i rozwój wcześniejszych gatunków.
Szczególne jego zainteresowanie budził okres adolescencji, o której sądził, że stanowi
zakończenie rekapitulacji i dostarcza dziecku pierwszej sposobności do rozwijania
indywidualnych zdolności i talentów. Jednakże na przełomie wieków stało się oczywiste,
dzięki badaniom z zakresu biologii, że nie występują w rozwoju człowieka procesy
rekapitulacji. Co więcej liczni psychologowie amerykańscy zaczęli skłaniać się ku
enwironmentalizowi, który zakładał, że dzieci nabywają wiedzy i umiejętności porze z
doświadczenie i że ich zachowanie najlepiej odwołuje się do procesów uczenia się. J już
przed śmiercią Halla psychologia genetyczna stała się powszechnie znana jako
psychologia rozwojowa, a z nastaniem enwironmetalistycznie badacze, stosując ściśle
metody eksperymentalne, nadali badaniom nad dziećmi całkowicie odmienny kierunek.
Ostatecznie ani badacz ani poglądy teoretyczne Halla nie okazały się znaczące, ma on
jednak ważne zasługi dla psychologii rozwojowej.
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)