Rozprzestrzenianie się epikureizmu w Rzymie

Nasza ocena:

5
Pobrań: 175
Wyświetleń: 693
Komentarze: 0
Notatek.pl

Pobierz ten dokument za darmo

Podgląd dokumentu
Rozprzestrzenianie się epikureizmu w Rzymie  - strona 1 Rozprzestrzenianie się epikureizmu w Rzymie  - strona 2 Rozprzestrzenianie się epikureizmu w Rzymie  - strona 3

Fragment notatki:

Rozprzestrzenianie się epikureizmu w Rzymie i Lukrecjusz Pierwsze próby wprowadzenia epikureizmu do Rzymu i krąg Filodemosa Pierwszą, nieudaną próbę wprowadzenia epikureizmu do Rzymu podjęli Alkajos i Filiskos, zwolennicy Ogrodu, którzy natychmiast zostali wydaleni z Rzymu za głoszenie zbytniej swobody obyczajów.
Bardziej udaną okazała się próba podjęta przez Amafiniusza, który napisał traktat filozoficzny po łacinie, głosząc w nim idee epikurejskie. Jego dzieło miało w zasadzie charakter popularyzatorski i ograniczało się raczej do etyki. Ruch zapoczątkowany przez Amafiniusza miał prawdopodobnie charakter ludowy. Mogło to dziać się na przełomie II i I wieku przed naszą erą.
W I wieku przed Chrystusem powstał w Italii krąg epikurejczyków o charakterze arystokratycznym, którym przewodził Filodemos. Krąg ten posługiwał się językiem greckim i roztrząsał na wysokim poziomie problemy techniczne epikureizmu.
Lukrecjusz i nauka epikurejska w poezji Lukrecjusz urodził się i żył w I wieku przed Chrystusem. Od świętego Hieronima można się dowiedzieć, że Lukrecjusz oszalał i swój poemat napisał podczas przebłysków świadomości. Popełnił samobójstwo. Badacze uważają „O naturze rzeczy” za największy poemat filozoficzny w historii ludzkości.
Wbrew stanowiskom dawnych interpretatorów, którzy nie zrozumieli Epikura, nie należy patrzeć na Lukrecjusza jako na przeciwieństwo założyciela Ogrodu . Najpoważniejsze przeciwieństwo pomiędzy ich podejściami miało polegać na głębokim pesymizmie Lukrecjusza, który opisywał zło i cierpienie, naturę, która nie wydaje się być uczyniona dla człowieka i człowieka, który nie wydaje się być uczyniony dla natury. Nie jest to jednak forma herezji - już Epikur głosił te tezy w polemicznym dziele napisanym w celu zbicia arystotelesowskiego dialogu „O filozofii”. Teleologicznemu optymizmowi Stagiryty przeciwstawiał Epikur wersję pesymistyczną i dysteleologiczną, kiedy mówił o nieudolności natury. Epikur, jak Lukrecjusz, nie przeczył istnieniu zła w świecie, lecz dostrzegał je i podkreślał . Za pomocą swojej filozofii chciał je tylko złagodzić, naprawić i przezwyciężyć . Zło, które opisuje Lukrecjusz, Epikur pragnął rozproszyć . Różnica pomiędzy Epikurem a Lukrecjuszem polega więc tylko na tym, że pierwszemu udało się opanować lęki także na poziomie egzystencjalnym, drugiemu - nie

(…)

… - dlatego nie jest „nauką” we współczesnym rozumieniu tego terminu, ale raczej metafizyką. Ewolucjonizm w poemacie daleki jest od ewolucjonizmu Darwina, a atomizm Lukrecjusza jest bardzo reprezentatywny dla całej starożytności, daleki zaś od nowoczesnego atomizmu - ma za zadanie jedynie przezwyciężenie monizmu eleackiego. Zresztą doktryny fizyczne w poemacie nie są celem samym dla siebie, a jedynie środkiem…
... zobacz całą notatkę



Komentarze użytkowników (0)

Zaloguj się, aby dodać komentarz