To tylko jedna z 3 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Wykład X, 16.01.2012.
Rozpad ZSRR
Trwa wyścig ideologiczny pomiędzy blokami. Za Chruszczowa próba reform, które nie przynoszą efektu i powodują konflikty społeczne. ZSRR prowadzi liczne inwestycje w przemysł ciężki. Koszta potęguje wyścig zbrojeń. Kryzysy naftowe okresowo poprawiają sytuację gospodarczą ZSRR. W ZSRR następuje także kryzys przywództwa, spowodowany starzeniem się kadr i brakiem młodych następców. Widoczne szczególnie na przykładzie Breżniewa, który ostatecznie umiera 10 listopada 1982 roku. Następcą zostawał szef resortów siłowych. Został nim Jurij Andropow. O przyjściu Gorbaczowa było wcześniej. Andropow umiera w 1984 roku. Zastępuje go Konstantin Czernienko, nr 2. Po objęciu stołka nr 2 został właśnie Gorbaczow. 10 marca 1985 roku umiera i zostaje zastąpiony przez Gorbaczow. Rozpoczyna się polityka zmian, która miała doprowadzić do przemian wewnętrznych oraz rozwoju społecznego i ekonomicznego. Na XXVII zjeździe, luty-marzec 1986 roku, prezentuje założenia programu reform, czyli pieriestrojki. Zjazd to przyjmuje i kieruje do wykonania. Zmiany i tak były wymuszone kryzysem gospodarczym. Kolejnym aspektem będzie głasnost, czyli zmniejszenie nacisku aparatu bezpieczeństwa na społeczeństwo i złagodzenie cenzury. Do tego jeszcze polityka przyspieszenia, w rozwoju. Rozpoczęto walkę z korupcją, która także przenikała kierownictwo. Doszło do zmian także w polityce międzynarodowej. Zmniejszono udział ZSRR za granicą, słabsze wspieranie sojuszników. Politykę wdrożono w 1987 roku, w 1986 roku ją wyartykułowano i ogłoszono sojusznikom, którzy teraz będą musieli sami sobie radzić. Istniała potrzeba dobrania odpowiednich współpracowników, myślących jak Gorbaczow. Premierem zostaje Nikołaj Ryszkow. Do usuwania broniących się aparatczyków wykorzystywano potknięcia. Zmiany dotyczyły także marszałków i generałów. Istotne znaczenie katastrofy w Czarnobylu. Katastrofa statku Admirał Jachimow. Na przełomie 1986 i 1987 uwolniono więźniów politycznych, m.in. Sacharowa. Zlikwidowano „psychużki”. Kolejnym politykiem, którego Gorbaczow ściągnął z prowincji, był Jelcyn, który stanął na czele moskiewskiej organizacji partyjnej. Był we frakcji liberałów i uważał, że reformy idą zbyt wolno. W obszarze głasnostii były największe postępy, w tym rozliczenia z historią: więźniowie stalinowscy, GUŁAG, pakt Ribbentrop-Mołotow, zbrodnia katyńska. Dopiero w 1990 roku oficjalnie zniesiono cenzurę. Pozostałe dwa filary polityki, pieriestrojka i przyspieszenie, nie przynoszą efektu. W związku z tym potrzeba było kolejnych reform, dla pokazania, tym razem politycznych. Program reform ustrojowych pojawia się w 1988 roku. Miała nastąpić demokratyzacja, ma być wybierany w powszechnych wyborach parlament, zjazd delegatów ludowych. Ten parlament ma wybierać prezydenta. Pierwszy wyboru do zjazdu, marzec 1989 roku, i były demokratyczne. 85% miejsc zajęli politycy KPZR. Nowych ludzie wprowadziły małe republiki, w sumie 6: bałtyckie i zakaukaskie. W marcu 1990 roku zjazd wybrał prezydenta - Michaiła Gorbaczowa.
(…)
… usunięto Jelcyna i ? Część partyjnych złożyła legitymacje. Dochodzi do rywalizacji pomiędzy Jelcynem a Gorbaczowem. Każdy miał swoją ekipę od ekonomii. Udało się przygotować wspólny plan ekonomiczny. Jesienią 1990 roku Gorbaczow zaczyna prowadzić politykę zgodną z oczekiwaniami konserwatystów. Z buntującymi się republikami rozprawić się miały służby specjalne - wysłano OMON. Lokalne władze wezwały ludność…
…. Jemu podporządkowały się siły zbrojne Federacji Rosyjskiej. Kolejne próby reform Gorbaczowa nie znalazły poparcia u czołowych polityków, ponieważ w nich uderzały. Gorbaczow ich poza tym nie konsultował, a i z nim nie chcieli rozmawiać. Z 7 na 8 grudnia 1991 roku w Puszczy Białowieskiej przywódcy Ukrainy (Leonid Krawczuk), Białorusi (Stanisław Szuszkin) i Jelcyn spotkali się na negocjacjach. Naciskany przez Gorbaczowa…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)