ROZKŁAD OBLICZENIOWEGO OBCIĄŻENIA JEDNOSTKOWEGO W PODSTAWIE FUNDAMENTU
Z badań i doświadczeń wynika, że w rzeczywistości obciążenie na styku podstawy fundamentu z gruntem jest nieliniowe i zależy od:
wymiarów podstawy fundamentu
sztywności fundamentu
wielkości średniego obciążenia
rodzaju i ściśliwości gruntu
zagłębienia fundamentu
W praktyce przy projektowaniu sztywnych fundamentów przyjmuję się liniowy rozkład obciążenia jednostkowego pod fundamentem. Fundament trzeba tak projektować, aby w płaszczyźnie styku fundamentu z podłożem nie występowały naprężenia rozciągające. Założenie to upraszcza wymiarowanie fundamentu. Rozkład obliczeniowego obciążenia jednostkowego na podłoże gruntowe jest zatem zależny od położenia wypadkowej siły NR względem środka ciężkości podstawy fundamentu. Jeśli wypadkowa NR działa w osi symetrii to obliczeniowe obciążenia jednostkowe wyznacza się ze wzoru:
NR- obliczeniowa wypadkowa siła pionowa działająca na fundament
L- długość fundamentu ( dla ławy L=1m )
B- szerokość fundamentu
W przypadku działania wypadkowej NR w granicach rdzenia podstawy fundamentu obliczeniowe obciążenie jednostkowe krawędziowe oblicza się ze wzorów.
dla prostokąta
lub
eB- mimośród działania siły względem środka podstawy fundamentu w kierunku równoległym do podstawy B
- wskaźnik wytrzymałości podstawy fundamentu względem osi symetrii prostopadłej do płaszczyzny zginania
W przypadku, gdy wypadkowa siła NR działa na granicy rdzenia przekroju obliczenia jednostkowych naprężeń krawędziowych wynoszą:
qRmin=0
W przypadku, gdy wypadkowa siła NR wychodzi poza rdzeń:
d- odległość punktu przyłożenia wypadkowej siły NR od bliższej krawędzi podstawy fundamentu
Uwaga: Wypadkowa nie powinna wychodzić po za obszar rdzenia podstawy fundamentu.
Przy uwzględnieniu wszystkich obciążeń dopuszcza się nie spełnienie tego warunku na obszarze ograniczonym odległością c wg. rysunku.
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)