Zasada równości w polskim prawie wyborczym i jej gwarancje.
ZASADA RÓWNOŚCI
w znaczeniu formalnym - „jeden człowiek, jeden głos”, zasada ta ma charakter oczywisty i powszechnie przyjęty; w tym rozumieniu zasada ta odnosi się do wszystkich procedur wyborczych, włącznie z referendum.
w znaczeniu materialnym - głos każdego wyborcy ma tą samą siłę → w okręgach jednomandatowych liczba mieszkańców powinna być podobna, a w wielomandatowych powinna być przydzielona odpowiednio do liczby mieszkańców.
2 metody zapewnienia materialnej równości:
tzw. stała norma przedstawicielstwa - ustalenie liczby mieszkańców na 1 mandat (np. w Polsce w latach 1952-60);
tzw. jednolita norma przedstawicielstwa - ustalenie stałej liczby posłów i dopasowywanie tej liczby mandatów do aktualnej struktury ludności (a nie wyborców), wg. art. 137 ust. 1 ows dzieli się liczbę mieszkańców przez liczbę posłów w danym okręgu.
Sejm - wybory równe, Senat - nie (początkowo koncepcja związana z taką samą reprezentacją województw, ale w nowej ordynacji rozdział mandatów pokierowany liczbą ludności, z zastrzeżeniem, że województwo może zostać podzielone na mniejsze okręgi wyborcze, ale musi zostać zachowana w ramach województwa jednolita norma przedstawicielstwa)
w wyborach do Parlamentu Europejskiego - pominięto tą kwestię.
stosunek zasady równości do biernego prawa wyborczego
każdy kto ma bierne prawo wyborcze, ma równe prawo zostania kandydatem;
granice dopuszczalnego zróżnicowania sytuacji prawnej partii możliwe jest z uwzględnieniem zasady proporcjonalnej równości szans; w sferze prawnej żadne uprzywilejowanie kandydatów nie może mieć miejsca (wyrok TK z 1994 r.), natomiast w sferze działań niepaństwowych (np. wewnątrz partyjnych) jest do pewnego stopnia dopuszczalne.
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)