Materiały z WIKIPEDII oraz encyklopedia.pwn.pl
Rokoko Z Wikipedii, wolnej encyklopedii. Rokoko - styl w sztuce, zwłaszcza w architekturze wnętrz, ornamentyce ( rocaille ), rzemiośle artystycznym (głównie porcelana i meble), malarstwie. Wywodzi się z baroku , występujący w Europie około połowy XVIII wieku. Odznacza się lekkością i dekoracyjnością form, swobodna kompozycją, asymetrią i płynnością linii oraz motywami egzotycznymi (np. chińskimi).
Najwybitniejsi twórcy: architekci: G. Boffrand J.A. Meissanier rzeźbiarze: G. Constan J.B. Pigalle malarze: J.A. Watteau Rokoko to także kierunek w literaturze, powstały we Francji w XVIII wieku , charakteryzujący się wytwornością i lekkością form literackich, upodobaniem do sielankowości i sentymentalizmu .
Sentymentalizm - to kierunek, w którym eksponowano jednostkowe przeżycia wewnętrzne bohatera lirycznego, zwłaszcza zaś uczucie miłości. Poezja sentymentalna ( sielanki ), podejmowała tematykę rustykalną, nierzadko nadając wsi cechy Arkadii . Za prekursora sentymentalizmu uważa się Jeana Jakuba Rosseau, a zwłaszcza jego utwór pt. Nowa Heloiza . Sielanka - utwór poetycki , przedstawiający w sposób wyidealizowany uroki życia wiejskiego ; idylla. przen. beztroskie, spokojne, pogodne życie, otoczenie pozwalające na takie życie, niczym nie zmącona miłość.
Twórcą sielanki w był Teokryt (III w. p.n.e ). Polskimi przedstawicielami tego gatunku poetyckiego byli między innymi:
Jan Kochanowski ("Pieśń świętojańska o sobótce"), Mikołaj Rej ("Żywot człowieka poczciwego") Szymon Szymonowic ("Kołacze", "Żeńcy"- ten utwór pokazuje jednak prawdziwe oblicze wsi bez nawiązania do Idylli i beztroskiego życia chłopów) Sielankę można podzielić na trzy typy:
realistyczna (udramatyzowana) - np. "Żeńcy" liryczna - np. "Do Justyny" konwencjonalna, ze względu na temat - np. "Pieśń świętojańska o Sobótce" ROKOKO Nowa encyklopedia powszechna PWN © Wydawnictwo Naukowe PWN SA ROKOKO [fr.]: 1) szt. plast. Nurt stylowy w sztuce eur. ok. 1720-ok. 1770, charakterystyczny zwł. dla ornamentyki (opartej na motywie rocaille ), architektury wnętrz i meblarstwa; czasem pojmowany jako jedna z ostatnich faz baroku, nie zawsze dający się jednoznacznie oddzielić od późnego baroku. Powstał we Francji, gdzie — po stanowiącym wstęp do niego stylu regencji — wykształcił się jako styl Ludwika XV; rokoko było związane ze zwrotem kultury dworskiej od wzniosłego, pompatycznego, monumentalnego stylu Ludwika XIV do intymnego, bardziej prywatnego i swobodnego stylu życia wyrażającego się zmysłowością i wdziękiem, zamiłowaniem do natury, a także fantastyki i egzotyki (m.in. moda na
(…)
…, uznawany często za odmianę schyłkowego baroku, odpowiednik préciosité. Rokoko stawiało literaturze za cel zabawę i rozrywkę; do poezji wniosło galanterię, wdzięk, wykwint formy, humor, upodobania sielankowe i sentymentalne; przejawiło się gł. w małych formach wierszowych (tzw. poezja sztambuchowa, anakreontyk, epigram); z Francji przejęte przez literatury niem., wł., pol. (F.D. Kniaźnin, J. Szymanowski…
… go zawiła składnia, nadmierne użycie szyku przestawnego, zaskakujących metafor, antytez i neologizmów; oddziaływał na literaturę eur. 1. poł. XVII w. i na nowatorskie kierunki w hiszp. i hispanoamer. poezji XX w.; zw. też kultyzmem lub kulteranizmem. GALANT [fr.], styl galant, styl w muzyce 1. poł. XVIII w., typowy wytwór epoki rokoka wykształcony na dworach fr. i oddziałujący na inne dwory eur.; styl…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)