To tylko jedna z 2 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
FRANCUSKA ARCHITEKTURA SAKRALNA W OKRESIE BAROKU. Do Francji barok zawitał w pierwszej połowie XVII wieku . Największy jego rozkwit przypada na drugą połowę XVII wieku, a na początku XVIII wieku przechodzi w specyficzną odmianę stylu nazywaną rokoko . Głównym ośrodkiem był dwór królewski, który otoczył mecenatem wielu artystów. Monarchia absolutna dla podkreślenia własnej wspaniałości potrzebowała wielu dzieł sztuki jako oprawy. Bogactwo i splendor dworu królewskiego stał się wzorcem dla szerokich kręgów szlachecko-mieszczańskich w kraju i innych monarchii w Europie. Podział:
pierwsza faza - wczesny barok, styl Ludwika XIII , od ok. 1625 - 1643 druga faza - rozkwit baroku - styl Ludwika XIV , 1643 - 1715 rokoko - styl Ludwika XV , 1715 - 1750 .
Przejście renesansu w barok we Francji przybrało łagodną formę. W pierwszym okresie widoczne są wpływy włoskie i niderlandzkie . Jednak nowe trendy nie zdominowały francuskiej formy renesansu dekoracyjnego. Właściwie do końca panowania Ludwika XIV przewijały się dwa nurty:
włosko-barokowy, bardzo powściągliwy, ograniczony do ryzalitowania fasad , stosowania bogatych w formie bębnów i kopuł oraz lunet ; tylko wystrój wnętrz cechuje drobiazgowa, rzeźbiarska dekoracyjność,
francusko-renesansowy, nazywany także "barokiem klasycznym" lub "klasycyzującym", popierany przez rząd i propagowany w otwartej w Paryżu Akademii Architektury ( 30 grudnia 1671 r.).
Barok w formie wypracowanej we Włoszech nigdy nie zaistniał we Francji, stąd w opinii niektórych historyków francuskich, we Francji baroku nigdy nie było. Jacques Le Mercier (1585/90-1654)
- Kościół Sorbony 1635-56 - wzory włoskie (Il Gesu, Panteon, Bazylika Św. Piotra), ale dążenie do ich modyfikacji w duchu sztuki francuskiej
- kościół Sant-Roch w Paryżu
Francois Mansart (1598-1666)
- plan kościoła Val de Grace z przyległym klasztorem benedyktynek w Paryżu, fund. królowej Anny Austriaczki (żona Ludwika XIII) jako ex voto urodzin syna (późniejszego Ludwika XIV) 1645-1665 - po Mansarcie budową kierował Jacques Le Mercier, potem Pierre Le Muet z Gabrielem Le Duca; wnętrze: konfesja Berniniego, freski Pierre'a Mignarda; tradycje włoskie gł. Il Gesu, tradycje lokalne-gotyckie(szkarpy)
Jules Hardouin Mansart (1646-1708)
- kościół Inwalidów pw. Św. Ludwika w Paryżu 1676-1706, pod kopułą krypta z grobem Napoleona, kopuła potrójna: dolna półkolista, dwie kolejne półeliptyczne; dwie pierwsze murowane, trzecia drewniana pokryta ołowiem i przyozdobiona panopliami, okna w kopule dolnej (w bębnie) i środowej (ukryte źródło światła), kopuła pośrednia pokryta freskiem - apoteoza Św. Ludwika; kopula należy do najbardziej wysmukłych w ogóle
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)