To tylko jedna z 2 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Rodzaje prób pobieranych z otworów wiertniczych - opisać próbki z płuczki i rdzeni wiertniczych
W otworach wiertniczych opróbowaniu podlega materiał wydobyty z otworu: rdzeń, zasyp i zwiercina, a przy wierceniu udarowym uzyskiwany materiał okruchowy. Z rdzenia pobiera się próbki punktowe, ciągłe i bruzdowe.
Próbki punktowe stanowią fragmenty rdzenia lub całe jego odcinki o długości od kilku do kilkunastu centymetrów. W zależności od celu opróbowania są to próbki bądź odosobnione, bądź pobierane systematycznie co pewien odcinek, np. co 1 m. Najczęściej tego rodzaju próbki pobiera się do badań mineralogicznych i badań własności fizycznych.
Do badań chemicznych rdzeń opróbowuje się w sposób ciągły. Przecina się go na ćwiartki lub połówki równolegle do osi za pomocą piły mechanicznej. Niekiedy odcina się cześć rdzenia wzdłuż cięciwy. W przypadku braku piły mechanicznej rdzeń połowi się za pomocą klinów po uprzednim umieszczeniu go w trójkątnym korycie drewnianym wyłożonym blachą stalową bądź w specjalnym pojemniku.
Najbardziej reprezentatywne próbki uzyskuje się przy bruzdowym opróbowaniu rdzeni. Polega ono na wycięciu w rdzeniu rowka szerokości kilku milimetrów do głębokości od 0,25 do 0,5 średnicy rdzenia. Rowek wycina się za pomocą piły tarczowej, na którą nasuwa się stopniowo rdzeń umieszczony na specjalnym stole. Woda chłodząca piłę spłukuje sfrezowany materiał do zbiornika umieszczonego niżej. Wykonuje się kilka bruzd równomiernie rozmieszczonych na obwodzie rdzenia. Jeśli rdzeń składa się z kilku kawałków, umieszcza się go w kasecie w postaci wycinka rury, ściska śrubą i wycina bruzdę.
Zalety opróbowania bruzdowego:
uzyskuje się bardzo drobnoziarnisty materiał, zbędne jest więc jego rozdrabnianie przed oddaniem do analizy chemicznej.
w całej próbce minimalny udział maja części zewnętrzne rdzenia, a wiec zminimalizowany jest wpływ selektywnego wykruszania niektórych składników na ocenę składu chemicznego kopaliny
Często zdarza się, że rdzeń jest wydobywany z otworu w stanie rozkruszonym. Wówczas pobiera się odpowiednią część okruchów po uprzednim dobrym ich wymieszaniu. Jeśli obok drobnych okruchów występują też większe, nieregularne fragmenty, należy je rozkruszyć do takich rozmiarów, aby możliwy był podział materiału metodą kwadratowania.
We wszystkich przypadkach obowiązuje zasada pobierania osobno próbek z każdej warstwy dającej się wydzielić makroskopowo.
Próbki ciągłe i bruzdowe pobierane są odcinkami zwykle długości od kilkunastu centymetrów do 1 metra. Dysponując wynikami analiz próbek odcinkowych obliczamy zawartość badanego składnika w profilu złoża jako średnią ważoną.
Opróbowanie zwierciny wypływającej z płuczką
(…)
… pobrane za pomocą tego rodzaju próbników są małe.
W zależności od typu urządzenia ich średnica wynosi ok. 20-30mm, a długość 50-150mm, niekiedy nawet 300mm. Można je więc traktować jako próbki punktowe. Niektóre próbniki umożliwiają jednoczesne pobranie kilku takich próbek w profilu, co odpowiada próbkom punktowym w układzie liniowym.
…
… przy przewiercaniu pokładów węgla występujących wśród bardzo zwięzłych piaskowców. Próbki zwierciny pobiera się również wówczas, gdy otwory wykonuje się bezrdzeniowo, a chcemy uzyskać choćby orientacyjne dane o własnościach chemicznych lub mineralogicznych badanych skał. Pobiera się je również do badań mikropaleontologicznych w celu ustalenia pozycji stratygraficznej przewierconych utworów. Obserwacje zwierciny…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)