Richard Rogers (pełne nazwisko Richard George Rogers, Baron Rogers of Riverside, ur. 23 lipca 1933 we Florencji) - brytyjski architekt późnego modernizmu i high-tech, czwarty brytyjski laureat Nagrody Pritzkera. Rogers studiował na Architectural Association School w Londynie, a następnie aż do uzyskania dyplomu w 1962 na Yale University w New Haven u Serge'a Chermayeffa. W 1963, wraz z ówczesną żoną Su oraz małżeństwem Wendy i Normanem Fosterami (kolegami ze studiów w Yale) biuro Team 4, które zrealizowało przede wszystkim Reliance Control Factory w Swindon (1967). W tym samym roku był przedstawicielem brytyjskich architektów na Biennale w Paryżu. W 1967 biuro Team 4 zakończyło działalność, w 1969 Rogers rozpoczął współpracę z włoskim architektem Renzo Piano. Największym osiągnięciem ich wspólnej pracowni była wygrana w konkursie (1971) a następnie realzacja Centre Pompidou. W 1976 Rogers zrezygnował z dalszej współpracy z Piano, a rok później założył własną pracownię Richard Rogers Partnership, istniejącą obecnie (2007) pod nazwą Rogers Stirk Harbour + Partners i posiadającą oddziały w Londynie, Barcelonie, Madrycie i Tokio. Styl architektury Rogersa charakteryzuje się demonstracyjnym używaniem elementów high-tech, niejednokrotnie przejętych z innych dziedzin techniki, np. okrętownictwa, przemysłu motoryzacyjnego lub komputerowego. Jednocześnie duże znaczenie dla Rogersa ma ekologiczny aspekt architektury. Funkcjonalny high-tech Przez całą, ponad 40-letnią karierę Richard Rogers, a właściwie lord Rogers Riverside, konsekwentnie wyznaczał najwyższe standardy współczesnej architektury. Kluczowe projekty Rogers'a stanowią przełomowe momenty w XX wiecznej historii projektowania. Centrum Georges Pompidou w Paryżu (1971-1977), zaprojektowane we współpracy z Renzo Piano zrewolucjonizowało muzea - przekształcając je z elitarnych enklaw w miejsca społecznej oraz kulturowej wymiany, spotkań i żyjące centra miast. Budynek siedziby firmy Lloyd's w Londynie (1978-1986) to punkt zwrotny w projektowaniu biurowców. Zapewnił Rogersowi własną markę jako przedstawiciela ekpresjonizmu. Również jego późniejsze projekty (np. najnowszy terminal lotniska Barajas w Madrycie z lat 1997-2005) prezentują wyjątkową interpretację współczesnych nurtów architektury przez architekta, który traktuje budynek jak maszynę transparentnie integrującą strefy prywatne z publicznymi. Motyw ten bardzo często pojawia się w jego twórczości. Lloyd's to budynek wywrócony podszewką na lewą stronę: wszystkie schody, windy, instalacja elektryczna i hydrauliczna znajdują się na zewnątrz w oplatających budynek tubach, rurach i wężach. Dzięki temu w środku powstała niezaburzona niczym przestrzeń, którą można dowolnie dzielić - zapowiedź dzisiejszych elastycznych "open space'ów". Ten budynek - którego estetyka wynika z funkcji - świetnie ilustruje filozofię jego architektury. W budynkach Rogersa wielkie przeszklone powierzchnie, które tak się nam podobają, mają przede wszystkim dostarczać do wnętrza światło i ciepło, co - bardzo praktycznie - redukuje koszty utrzymania budynku. Podobno parlament Walijski w Cardiff (2006) na kosztach utrzymania oszczędza dwukrotnie. A przy tym jest piękny: położony na portowym nabrzeżu, jego szklana fasada koresponduje z pobliską wodą, wygięty "biologicznie" dach nawiązuje formą do modernizmu.
(…)
…, które nie są w stanie rozwiązać kryzysów związanych ze środowiskiem naturalnym czeka migracja albo upadek. Istotną różnicę stanowi dzisiaj skala naszych problemów, która ma już zasięg globalny, co z pewnością wymaga zaangażowania zarówno całej ludzkości jaki i samej planety." Jego wizja jest następująca: miasta przyszłości „nie będą więcej przypominać ograniczonych i odizolowanych gett, a raczej bogate dzielnice miast z przeszłości. Życie, praca, zakupy, nauka, przyjemność będą się przenikać w różnorodnych i elastycznych strukturach”. Najważniejsze realizacje: • dom i pracownia Humphrey'a Spendera koło Maldon w hrabstwie Essex • Centre Georges Pompidou w Paryżu, 1971-1977 (we współpracy z Renzo Piano) • Lloyd's of London w Londynie, 1978-1986 • Europejski Trybunał Praw Człowieka w Strasburgu, 1989-1995…
… prestiżowych nagród jak: Praemium Imperiale w 2000 roku, The Thomas Jefferson Memorial Foundation Medal w 1999, the Arnold W. Brenner Memorial Prize from the American Academy & Institute of Arts and Letters w 1989 czy the Royal Gold Medal for Architecture w 1985. W 1991 roku otrzymał od brytyjskiej królowej Elżbiety II tytuł szlachecki. Miasta przyszłości Rogers jest jedynym architektem…
… kablową kratownicę. Atrium Wewnątrz, jak zwykle efektowne, wklęsłe atrium prowadzi do restauracji częściowo otwartej na bujnie urządzony dziedziniec wykończony przez wyraźnie nie- technologiczne materiały m. in. fasady pokryte okładziną klinkierową.
Ogród “The Richard Rogers partnership” zaproponowało również urządzenie pół-publiczbego ogrodu, którego północna i zachodnia część należałaby do Kanału 4…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)