To tylko jedna z 3 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Reformy administracyjne we Francji W wyniku kryzysu społecznego i politycznego u schyłku XVIII stulecia doszło we Francji do obalenia monarchii absolutnej.
Spowodowało to wiele przeobrażeń, także w zakresie ustroju państwa. Podstawę tych przeobrażeń stanowiła uchwalona w 1789 r. „Deklaracja praw człowieka i obywatela, według której tworzono nowy system prawa państwowego oraz podwaliny ustroju demokracji burżuazyjnej.
Był to także moment zwrotny w rozwoju nowoczesnej administracji. Wprowadzenie zasady praworządności spowodowało konieczność oparcia zarówno działalności jak i struktury organów administracyjnych na prawie. Jednocześnie nieodzowne się stało uregulowanie przepisami prawa stosunków pomiędzy obywatelem a organem administracji.
Powołana do życia w 1789 r. Konstytuanta podjęła prace nad reformą administracji terytorialnej dostosowanej do nowych warunków i kształtowanej stosownie do przyjętej maksymy uznającej Francję za „jedno i niepodzielne” ciało. Miała to być administracja prosta i jednolita, oparta na racjonaliźmie nie zaś na tradycji, pozbawiona różnic wynikających z przywilejów i partykularyzmów lokalnych. Bardzo istotną cechą nowej administracji było także dostosowanie jej założeń do myśli oświeceniowej, w szczególności do idei suwerenności ludu i demokracji bezpośredniej.
Reforma administracji terytorialnej wprowadzona dekretem z 1789 r. tworzyła nowy oparty na kryteriach racjonalistycznych 4-stopniowy podział administracyjny państwa na: Departamenty - na czele rady departamentalne-generalne (36 osobowe) - posiadały kompetencje ogólne dotyczące wszystkich spraw o zasięgu departamentalnym zarówno administracyjnych jak i sądowniczych (np. sprawy skarbowe, bezpieczeństwa, wyznań, szkolnictwa, komunikacji itp.) Dystrykty (zlikwidowane w 1795 r) - na czele rady dystryktu (12 osobowe) - zajmowały się rozdziałem podatków pomiędzy gminy, sprawami pomocy społecznej, wojska, tworzeniem list obywateli uprawnionych do głosowania Kantony Gminy - na czele rady municypalne (3-21 osób), ponadto istniały jeszcze rady generalne gminne(decydowały one w sprawach szczególnie istotnych dla gminy) - zajmowały się zarządzaniem dobrami i dochodami publicznymi, administrowaniem zakładami należącymi do gminy, a od 1791 r. prowadziły świeckie akta stanu cywilnego.
Organami wykonawczo-zarządzającymi rad były:
W departamentach - ośmioosobowe dyrektoriaty
W dystryktach - czteroosobowe dyrektoriaty dystryktu oraz syndykowie
W gminach - merowie, a oprócz mera w gminie wybierano syndyka gminnego, sekretarza oraz skarbnika
Administracja w czasach napoleońskich Po zamachu stanu z 9 XI 1799 r. i objęciu rządów przez generała Napoleona Bonapartego rozpoczął się nowy etap w dziejach Francji. Po kilku latach dyktatorskich rządów nastąpił okres republiki
(…)
… administracji skarbowej i sądowej
Gminy - na czele stał mer, który załatwiał bieżące sprawy administracji gminnej np. zarząd dobrami, dochodami i wydatkami gminy, utrzymaniem dróg , policji lokalnej) a także pełnił funkcję urzędnika stanu cywilnego. Do pomocy miał radę gminną.
Samorząd terytorialny we Francji w XIX w.
Rewolucja lipcowa 1830 r. zapoczątkowała we Francji przywracanie instytucji samorządu…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)