Ma 8 stron. Porusza takie kwestie jak: Krajowa Szkoła Administracji Publicznej, reformy gospodarcze, projekt ustawy o reformie administracji.
TEMAT PRACY :
Reforma administracji w krajach postsocjalistycznych - na przykładzie Polski
Na przykładzie Polski można stwierdzić, że konieczność przeprowadzenia zasadniczej reformy administracji nie oznaczała łatwości jej przeprowadzenia. Od 1990 roku reforma administracji stanowi jeden z najistotniejszych punktów programu rządów Rzeczypospolitej. Każdy z rządów starał się przygotować szerszą reformę, która by wyszła poza reformę samorządową 1990 roku, polegającą na utworzeniu samorządu terytorialnego na szczeblu gminy.
Do 1996 roku, jedyną istotniejszą reformą było powołanie do życia Krajowej Szkoły Administracji Publicznej - w 1990 roku na podstawie przepisów o jednostkach badawczo-rozwojowych, a po nowelizacji przepisów o tychże jednostkach, utrudniającej funkcjonowanie Szkoły w ramach, na podstawie specjalnej ustawy z 1991 roku.
Pierwszą próbę szerszego zreformowania administracji publicznej podjął rząd Jana Krzysztofa Bieleckiego w 1991 roku. Prace nad reformą były prowadzone trójtorowo. Rozpatrzeniem i przygotowaniem podstawowych kwestii reform strukturalnych zajęły się dwa specjalne zespoły.
Pierwszym był, składający się z 37 członków, Zespół do Opracowania Koncepcji Zmian w Organizacji Terytorialnej Państwa. Pracował on w dwóch zespołach : do spraw podziału przestrzennego i do spraw ustroju terytorialnego kraju. Zespół ten działał pod naciskiem silnych wówczas tendencji regionalizmu. Sformułował on wniosek o konieczności regionalizacji Polski, rozumianej jako reforma terytorialna i jako proces budowy nowej struktury politycznej i państwowej kraju. Regionalizacja miała polegać na zmniejszeniu liczby województw do 12-15, miała być jednak ostatnim etapem reformy samorządowej, zapoczątkowanej w marcu 1990 roku. Wcześniej należało umocnić samorząd gminny oraz zbudować drugi szczebel samorządowy w postaci powiatowych związków samorządu terytorialnego. Relacja między gminami i powiatami ziemskimi, miała opierać się na zasadzie rozdzielności i komplementarności, a nie podporządkowania, przy domniemaniu właściwości organów gmin. Drugim zespołem był, składający się tylko z 7 osób Zespół do Spraw Reformy Administracji Państwowej, który miał przygotować propozycję przeobrażenia administracji centralnej. Dokonywał on inwentaryzacji i analizy funkcjonowania istniejących struktur administracji centralnej i ich podstaw prawnych, w tym ustaw o poszczególnych urzędach ministrów. Podjął również studia porównawcze nad strukturą i funkcjonowaniem administracji centralnej rozwiniętych państw zachodnich. We wrześniu 1991 roku Zespół stwierdził, że polska administracja wymaga reorganizacji, gdyż jest ona zorganizowana na tradycyjnych zasadach nie odpowiadających wyzwaniom współczesności. Zespół zaproponował kilka kierunków zmian, w tym zerwania z zasadą, że ministerstwa tworzy się w drodze ustawy, wprowadzenia dwóch zastępców ministra : jednego politycznego a drugiego stałego, jak również instytucji gabinetu ministra w znaczeniu zespołu doradców o statusie politycznym, podziału zadań wykonywanych przez Urząd Rady Ministrów między różne nowe jednostki organizacyjne, utworzenie Ministerstwa Gospodarki oraz uregulowania problematyki Skarbu Państwa na zasadzie pluralizmu jego organów.
(…)
… gospodarczego Rządu miały być podzielone między urzędy Ministra Gospodarki, Ministra Skarbu Państwa, Ministra Prywatyzacji, Komitet Integracji Europejskiej oraz - nie będące urzędem, lecz ekspercką służbą publiczną- Rządowe Centrum Studiów Strategicznych, właściwie w sprawach programowania długookresowego. W trakcie rządowych prac nad projektami ustaw tego etapu, przekonano się o potrzebie przygotowania ustawy…
… roku pakiet stał się przedmiotem prac Sejmu, z tym że nowy rząd dotychczasowej koalicji, sformowany w styczniu 1996 roku przez Włodzimierza Cimoszewicza, wystąpił z autopoprawką polegającą na połączeniu urzędu Ministra Administracji Publicznej z urzędem Ministra Spraw Wewnętrznych, po wyłączeniu spod nadzoru tego ostatniego Urzędu Ochrony Państwa, powołanego do życia w 1990 roku. To ostatnie rozwiązanie…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)