Pojęcie bezpieczeństwa narodowego ewoluowało w czasie i jest zależne od konkretnych warunków panujących w państwie.
„Pojęcie bezpieczeństwa ewoluowało w czasie i jest zależne od konkretnych warunków panujących w państwie. Interes bezpieczeństwa powszechnego w wymiarze globalnym nie musi być tożsamy z poczuciem bezpieczeństwa konkretnego kraju. W literaturze najczęściej bezpieczeństwo określa się jako proces tworzenia takich warunków, które gwarantowałyby państwu jego istnienie, zapewniałyby suwerenność, integralność terytorialną, nieingerencję w sprawy wewnętrzne, właśnie jako proces i stan".
„Wyjaśniając istotę bezpieczeństwa, należy mieć na uwadze jego związek ze zjawiskiem zagrożenia. Wynika z tego, że brak zagrożenia stanowi istotny aspekt bezpieczeństwa".
„Zagrożeniem jest taka sekwencja zdarzeń w otoczeniu systemu, wewnątrz systemu i w relacjach systemu z otoczeniem zewnętrznym, która prowadzi do pogorszenia pozycji względem innych systemów i do konieczności przeznaczenia pewnych zasobów systemu na adaptację do wymagań otoczenia i redukcji funkcji systemu, tj. do zmniejszenia możliwości realizacji podstawowych funkcji".
M. Berkowitz i P. G. Bock już w latach sześćdziesiątych sformułowali definicję bezpieczeństwa narodowego: „bezpieczeństwo narodowe to zdolność narodu do ochrony jego wewnętrznych wartości przed zagrożeniami zewnętrznymi". W Encyklopedii Britannica można odnaleźć następującą definicję bezpieczeństwa narodowego: „bezpieczeństwo narodowe jest to zabezpieczenie narodu przed groźbą podboju przez zewnętrzną potęgę".
Według ppłk dr inż. Bogusława Szlachcica: „Całościowe ujęcie problematyki bezpieczeństwa państwa powinno obejmować aspekt zewnętrzny i wewnętrzny. Potrzeba bezpieczeństwa bowiem wynika zarówno z wewnętrznej struktury społeczeństwa, jak i z funkcjonowania oraz ewolucji środowiska międzynarodowego, w którym powstają zagrożenia i wyzwania dla danego społeczeństwa i państwa. Tradycyjne pojmowanie bezpieczeństwa akcentuje jego związek z zagrożeniem zewnętrznym, w związku z tym główne znaczenie jest przypisywane polityce zagranicznej państwa. Bezpieczeństwo formułowane jako podstawowy cel polityki zagranicznej przenosi na środowisko międzynarodowe wewnętrzne potrzeby, interesy i wartości danego narodu oraz jego systemu politycznego. Należy pamiętać także o tym, że podstawową wartością wewnętrzną, która podlega ochronie w ramach bezpieczeństwa narodowego, jest przetrwanie". Jak podają D. Bobrow, E. Haliżak, R. Zięba: Jeśli chodzi o treści i zakres wewnętrznych wartości podlegających ochronie, najogólniej biorąc występują tu dwa zasadnicze podejścia. Pierwsze z nich bardzo szeroko ujmuje bezpieczeństwo narodowe. Jako podstawową wartość wskazuje się:
- przetrwanie narodu przeżycie ludności
- zachowanie istniejącego systemu społeczno-gospodarczego
- (…)
- … liczba bezrobotnych w naszym kraju.
Z.Cesarz, E. Stadmuller: Problemy polityczne współczesnego świata. Wydawnictwo Uniwersytetu Wrocławskiego, Wrocław 1998, s.48.
Ch. Bay: Koncepcje bezpieczeństwa indywidualnego, narodowego i zbiorowego. „Studia Nauk Politycznych", 1989 nr 4, s.83-91.
D. Bobrow, E. Haliżak, R. Zięba: Bezpieczeństwo Narodowe i międzynarodowe u schyłku XX wieku. Wydawnictwo „Scholar…
… integralności terytorialnejniezależność polityczną rozumianą jako samowładność swobodę afiliacji
Amerykańscy naukowcy (G. Kennan, K. Vorys i K. Deutsch) podają, iż w skład bezpieczeństwa narodowego można wliczyć:
- ochronę suwerenności ochronę niezawisłości państwa (ochrona jego instytucji politycznych)
- przeżycie ludności
- istniejący system społeczno-gospodarczy
- międzynarodowy prestiż państwa i narodu
- interesy…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)