To tylko jedna z 4 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
REALIZACJA PRAWA PODMIOTOWEGO I. Wykonywanie Wykonywanie prawa podmiotowego (czynienie „ze swego prawa użytku", art. 5 kc) polega na realizacji przez podmiot stanów rzeczy lub zachowań zmierzających do uzyskania lub zabezpieczenia prawnie uznanych interesów tego podmiotu, ze względu na które obowiązujące normy prawne wyznaczyły dane prawo podmiotowe;
wg. niektórych wykonywanie to działanie i zaniechanie, ale takie rozumienie jest niezgodne z tym jakie wiążą z tym pojęciem przepisy (np. dot. użytkowania, służebności);
nie ma obowiązku wykonywania go osobiście;
II. Nadużycie art. 5 kc „Nie można czynić ze swego prawa użytku, który by był sprzeczny ze społeczno-gospodarczym przeznaczeniem tego prawa lub z zasadami współżycia społecznego. Takie działanie lub zaniechanie uprawnionego nie jest uważane za wykonywanie prawa i nie korzysta z ochrony.” → kontrowersje na tle użycia słowa „uprawnionego” Teoria zewnętrzna osoba uprawniona działa w granicach treści tego prawa, ale ze względu na zachowanie sprzeczne z zasadami współżycia społecznego czy z przeznaczeniem prawa nie korzysta z ochrony prawnej → założenie tej teorii to oddzielenie treści prawa od jego wykonywania, tzn. że każde działanie, które jest uważane za nadużywanie prawa jest zarazem jego wykonywaniem, ale zobowiązuje ono uprawnionego do odszkodowania ze względu na to, iż w danych okolicznościach jest czynem niedozwolonym;
teoria ta powstała w XIX w. w odpowiedzi na skrajnie indywidualistyczne postrzeganie praw podmiotowych, w szczególności z powodu wykorzystywania praw wyłącznie dla szykany, ale teoria ta prowadzi do sprzeczności, gdyż to samo działanie jest kwalifikowane z jednej strony jako wykonywanie (czyli działanie zgodnie z prawem), a z drugiej strony jako czyn niedozwolony (czyli działanie niezgodne z prawem). Wg niektórych sprzeczność ta nie istnieje, gdyż w obu sytuacjach dokonuje się oceny pod kątem różnych systemów (prawny i moralny), ale takie ujęcie prowadziłoby do podważenia spójności systemu prawnego;
Teoria wewnętrzna zakazy postępowania sprzecznego z regułami i normami wskazanymi przez klauzule generalne stanowi element treści tego prawa, więc postępowanie niezgodne z nimi to nie nadużywanie tego prawa, ale w ogóle nie wykonywanie go;
zgodnie z tą teorią tłumaczy się art. 5 kc dlatego użycie pojęcia „uprawniony” ogranicza zakres zastosowania tego artykułu do przypadków, w których najpierw ustali się, że w świetle przepisów osoba ta jest podmiotem danego typu prawa podmiotowego, a jej postępowanie jest zgodne z treścią tych przepisów. Dopiero potem należy badać, czy ze względu na szczególne okoliczności konkretnej sprawy, wykonanie danego prawa, choć zgodne z brzmieniem przepisów, jest zgodne z zasadami współżycia społecznego lub z przeznaczeniem społeczno-gospodarczym danego prawa ocena ta ograniczona jest tylko do konkretnej sytuacji i nie prowadzi do utraty prawa podmiotowego ani do trwałej modyfikacji jego treści;
(…)
…), w szczególności, gdy wspomniane działanie będzie uznane za czyn niedozwolony;
Stosowanie instytucji nadużycia prawa podmiotowego
klauzula z art. 5 została wprowadzona dla zapewnienia aksjologicznej i funkcjonalnej zgodności systemu prawnego ze stosunkami prawnymi w sytuacjach, których nie wystarczające są przepisy dot. tych stosunków, gdyż nawet najdoskonalsze systemy regulują typowe sytuacje…
… przez samego uprawnionego lub inne osoby;
rodzaje pomocy własnej:
samoobrona - odparcie niebezpieczeństwa grożącego pewnym prawom podmiotowym lub stanom faktycznym prawnie chronionym;
samopomoc - uprawniony sam przymusowo wykonuje swoje prawo podmiotowe lub chroniony prawnie stan faktyczny;
bliższa analiza w prawie rzeczowym i zobowiązań.
IV. Kolizja praw podmiotowych
to sytuacja, gdy wykonanie jednego…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)