Gatunki dziennikarskie - 11.12.2007 PUBLICYSTYKA WIZUALNA to przekaz będący indywidualną próbą dotarcia z propozycją takiej a nie innej syntetycznej interpretacji problemu czy zjawisk. PW ze względu na ekspresję, humor a niekiedy pewną przewrotność poprzez sferę emocjonalną wpływa na postawy i zachowania. Chronologicznie pierwszą formą publicystyki wizualną była karykatura polityczna pojawiająca się w prasie oświeceniowej. Drugim elementem jest fotomontaż, bardzo oddziaływujący na emocje, ale nie posługuje się jak karykatura. Przekaz typu „non coment” to krótka wypowiedź złożona z ujęć kamerowych wizualny, komentarz do wydarzenia. Dramaturgię buduje nie tylko przekaz ale również dźwięk. Fotoreportaż bez tekstu. REPORTAŻ Geneza Genezę reportażu barwnie przedstawił Melchior Wańkowicz. (brak cytatu) Czy Wańkowicz miał rację? Częściowo tak. Rzeczywiście początków reportażu wojennego , podróżniczego można doszukiwać się w czasach odległych, może nie u Homera, ale na pewno w piśmiennictwie rzymskim, relacjach arabskich podróżników, w „Opisaniu świata” Marco Polo, w pismach ulotnych XVI-XVIII wiecznych, czy relacjach i opisach publikowanych w XVIII wiecznych francuskich Voyages. Reportaż społeczny o bardziej publicystycznym zacięciu, który wywodzi się z wielkiej literatury realistycznej i naturalistycznej drugiej połowy XIX w. Prekursorami tej odmiany byli m.in. Balzac, Hugo, Camus, Zola, Dickens, Czechow, Dostojewski, a w Polsce Prus, Sienkiewicz, Orzeszkowa. Definicje Według Krzysztofa Kąkolewskiego to opowiadanie o prawdziwych faktach. Jacek Maziarski uważał, że reportaż to sprawozdanie za pośrednictwem obserwatora o prawdziwych wydarzeniach, sytuacjach i ludziach. Zbigniew Mitzner uważał, że forma ta służy do opisywania zdarzeń i faktów znanych autorowi z bezpośredniej obserwacji. Julian Krzyżanowski w swojej definicji podkreślał, że reportaż powiadamia o zjawiskach realnych, które mogły być bezpośrednio poznane lub udokumentowane . Marian Brandys w latach 50, pod wpływem wypowiedzi Borysa Polewoja wskazał na 4 podstawowe cechy: reportaż winien mówić o konkretnym wydarzeniu , być wynikiem autopsji w terenie, powinien być odkrywczy , podejmować temat dotąd nie poruszany w mediach, mieć wyraźne piętno autorskie, nie tylko opisywać rzeczywistość ale także ją zmieniać. Co jest podstawowe dla reportażu? Te i większość innych definicji uznaje za kluczowy problem autentyzmu i prawdziwości relacji . Formuła reportażu jest rodzajem konwencji, w wyniku której odbiorca ma prawo przypuszczać, że to, co znalazło się w treści naprawdę się wydarzyło.
(…)
…:
Spójrzmy na „Tworzywo” zawierające okres od 1900 do 1939. W tym okresie 39 lat przeprowadzone są życiorysy czterech głównych bohaterów mnożonych przez czworakie pochodzenie: fornal, robotnik, mieszczanin, żołnierz, przez trzy dzielnice, przez trzy epoki, przez dwie części świata.
Dwie prawdy Wańkowicza
Dokumentalna
To zbiór faktów zawartych w czasie i przestrzeni, które dla niego stanowiły katalizator…
… = żaden temat
Kasjer banku - 10 tys. dolarów = dobry temat.
Ujęcia wstępne w reportażu
Pełnią tę samą funkcję, co ekspozycja w artykule publicystycznym.
Jakie mogą być rodzaje ujęć wstępnych: wstęp anegdotyczny
wstęp - zaskakujące stwierdzenie
Przykład: Najważniejsze jest liternictwo i głowa. Człowiek spojrzy i powie: no, głowa jak głowa... A taką głowę czy Waryńskiego czy Dąbrowskiego czy Kościuszki…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)