3 teorie agresji Podejście biologiczne
Za przyczynę zachowań agresywnych uznaje się tu cechy wrodzone. Pierwszym przedstawicielem tego podejścia był Sheldon. W swojej pracy „Wstęp do psychiatrii konstytucjonalnej, wyraził pogląd, że psychologia winna skupić się na człowieku i jego wnętrzu, a nie warunkowaniu i uczeniu się. Odwołując się do biologii stworzył koncepcję trzech budowy człowieka:a)mezomorfik - silna, muskularna sylwetka, aktywny, agresywny w działaniu;b)ektomorfik - smukła budowa, rozwinięty centralny układ nerwowy;c)endomorfik - niski, krępy, z dużym brzuchem, charakteryzujący się zmiennością nastroju.Sheldon uważał, że mezomorficy mają skłonność do agresji maniakalno-euforycznej. Wyróżnił on trzy typy przestępczości:- jako skutek braków umysłowych lub organicznych, bądź ich kombinacji,- przestępczość psychiatryczną, charakteryzującą się zaburzeniami psychotycznymi lub neurotycznymi,- pierwotną.Główną wadą koncepcji Sheldona było bezpośrednie łączenie budowy ciała człowieka z przestępczością. Kolejnym przedstawicielem podejścia biologicznego był Zygmunt Freud. Uważał on, iż ludzkim działaniem kierują popędy i instynkty. Freud przyjął istnienie dwóch instynktów Erosa i Thanatosa. Pierwszy służy zaspokajaniu potrzeb seksualnych. Thanatos (popęd śmierci) jest przeciwstawny Erosowi i prowadzi człowieka do działań destruktywnych. Człowiek posiada energię związaną z autodestrukcją. Jest ona jednak zablokowana, przez co przekazuje się ją na zewnątrz. Zdaniem Freuda ludzie muszą tą energię wykorzystać, rozładować i czynią to niezależnie od sytuacji zewnętrznej. Agresywne zachowania są zatem niejako częścią naszego genetycznego wyposażenia. Inny badacz Konrad Lorentz obserwował głównie zwierzęta. Patrząc na ryby stwierdził, że samce atakują częściej inne samce swojego gatunku niż samce innego gatunku. Usunięcie samców własnego gatunku nie spowodowało zniknięcia zachowań agresywnych. Tym razem obiektem ataku były samice. Po ich usunięciu samce atakowały obiekty przypominające ryby. Lorentz po wielu badaniach stwierdził istnienie wrodzonego instynktu agresji. Jego tezy zostały poparte przez eksperyment Eibl-Eibesfeldta. Szczur wyhodowany w całkowitej izolacji reagował agresywnie po pojawieniu się innego osobnika w klatce. Zdaniem Lorentza agresja jest jednym z czterech (obok seksualnego, głodu i ucieczki) podstawowych instynktów. Agresja pozwala na wyłonienie się w grupie przywódcy. Według Lorentza do pojawienia się agresji nie potrzeba specyficznych warunków. Energia związana z agresją gromadzona jest w centralnych ośrodkach nerwowych i musi zostać uwolniona. Podstawową wadą koncepcji Freuda i Lorentza jest pomijanie wpływu czynników zewnętrznych. Relacje między agresją a biologią są złożone i niejasne. Podwzgórze i ciało migdałowate (oraz prawdopodobnie inne regiony mózgu) zdają się odgrywać pewną rolę w niektórych zachowaniach agresywnych. Drażnienie ciała migdałowatego przemienia potulne zwierzęta w agresywne bestie. Natomiast przerwanie dopływu stymulacji do tego obszaru powoduje, że zwykle agresywne zwierzęta stają się łagodne Niektóre typy agresywnego zachowania ludzi wiążą się często z zaburzeniami funkcjonowania mózgu. Na przykład, schorzenie obejmujące układ limbiczny lub płat skroniowy stwierdza się niekiedy u osób wykazujących tak zwany zespół braku kontroli, charakteryzujący się bezsensowną brutalnością, patologicznym podnieceniem, napaściami seksualnymi lub wielokrotnym powodowaniem poważnych wypadków samochodowych
(…)
… Theodor Adorno, który stworzył dla jej badania skalę F (od faszyzm).
Jako cecha osobowości autorytaryzm charakteryzuje się respektem dla władzy, tendencją do idealizowania obrazu własnej grupy społecznej i karania osób naruszających obowiązujące normy, stereotypizacją postrzegania relacji społecznych i członków innych grup. Używany czasami termin Autorytarne zaburzenie osobowości nie jest uznawane za zaburzenie lub chorobę w obowiązującej obecnie klasyfikacji zaburzeń psychicznych i zaburzeń zachowania ICD-10. Nie wchodzi też w skład innego rozpoznania zaburzeń osobowości.[1] Kwestią sporną jest czy w tej sytuacji można o osobowości autorytarnej pisać jako o zaburzeniu. Z medycznego punktu widzenia nie należy w tym wypadku używać terminu zaburzenie lub choroba.
…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)