Temat ćwiczeń brzmiał: relacja pacjent - lekarz. W notatce zostały opisane następujące zagadnienia: podejście ogólne, podejście somatyczne, model konsultacji lekarskiej (krótki opis jego poszczególnych faz: wstęp do konsultacji, wzajemne oddziaływanie, kojarzenie - prowadzenie wywiadu, wspólny język, badanie fizykalne, przetłumaczenie, interakcja, rozmowa dotycząca działania - przepisywanie zaleceń lekarskich, kontrola osiągniętej zgody, realizacja), rodzaje lęków ludzi przed wizytą u lekarza.
Relacja pacjent - lekarz.
Relacje:
Przedmiotowa
Partnerka
- aktywność - bierność => lekarz aktywny, pacjent bierny (np. w śpiączce, w trakcie utraty przytomności, paraliż, operacja ze znieczuleniem ogólnym)
- kierownictwo - współpraca => zachodzi relacja; lekarz „zarządza”, daje zalecenia, a pacjent ma je wykonywać (np. farmakoterapia)
Obustronne uczestnictwo występuje w psychoterapii i chorobach chronicznych/przewlekłych.
Podejścia:
Podejście ogólne - skoncentrowane na pacjencie, indywidualizacja, zaangażowanie lekarza w sprawę pacjenta; pacjent bierze część odpowiedzialności za leczenie; MODEL HOLISTYCZNY.
Podejście somatyczne - koncentracja na chorobie, nie ma skupienia na osobie pacjenta; lekarz bierze całą odpowiedzialność za leczenie; MODEL BIOMEDYCZNY.
Są to modele, które się uzupełniają.
Rison i Lansen.
MODEL KONSULTACJI LEKARSKIEJ.
Wstęp do konsultacji.
Wszystko, co dzieje się przed wizytą u lekarza.
- objawy
- proces decyzyjny (motywy, przyczyny, kto podejmuje decyzję o wizycie)
Ludzie odczuwają lęk przed wizytą u lekarza. Rodzaje lęków:
- lęk przed diagnozą choroby poważnej
- lęk przed diagnozą choroby psychicznej
- lęk przed diagnostyką
- lęk przed wywiadem, nieprawidłowym nawiązaniem kontaktu z lekarzem
- lęk przed ujawnieniem pewnych tajemnic
- lęk przed osądzeniem
Wzajemne oddziaływanie.
W gabinecie lekarskim:
- najlepsze umiejscowienie pacjenta - z boku lekarza, a nie za biurkiem
- lekarz powinien wyjść po pacjenta na korytarz i zaprosić go z imienia i nazwiska
- powinno się przywitać pacjenta przez podanie ręki (zależy od kultury)
- wskazanie miejsca do siedzenia i zadanie pytania otwartego z tematów ogólnych (nie związanych z problemem pacjenta)
- postawa otwarta (brak skrzyżowanych rąk, wygodne ułożenie się w fotelu - minimum 60 sekund)
Wszystkie te działania mają na celu budowanie poprawnej relacji lekarz-pacjent i ograniczenie stresu pacjenta do minimum.
Kojarzenie - prowadzenie wywiadu
- dopytywanie
- trzeba uważać, żeby nie sugerować pacjentowi odpowiedzi
- porządkowanie
- nie używać żargonu (!)
Model trójfunkcyjny:
- zbieranie informacji
- rozpoznanie i określenie emocji
- aspekt edukacji
Wspólny język
- dobór odpowiednich słów do poziomu pacjenta
Badanie fizykalne
- jest NIEZBĘDNE w relacji pacjent - lekarz
- kontakt „na granicy” (czyli wykonanie jedynie takiego badania, które jest niezbędne; nie wolno pozwolić sobie np. na badanie piersi, kiedy pacjentka przychodzi z bólem w kolanie)
(…)
… w kolanie)
Przetłumaczenie
- lekarz wyjaśnia swoją hipotezę na temat diagnozy
Interakcja
- należy dowiedzieć się czy pacjent rozumie to, co mu przekazaliśmy i czy ma jakieś wątpliwości.
Rozmowa dotycząca działania - przepisywanie zaleceń lekarskich
Zalecenia muszą być:
- jasne
- precyzyjne
- strukturalizowane
- efekt pierwszeństwa (zapamiętywanie tego, co było wymienione jako pierwsze), efekt świeżości (zapamiętywanie tego, co było wymienione jako ostatnie)
- im więcej bodźców, tym lepiej (dlatego lekarz podczas wypisywania recepty powinien jednocześnie mówić pacjentowi, co mu zapisuje)
Kontrola osiągniętej zgody
- pytanie czy wszystko jest jasne, czy pacjent chce coś dodać. Istnieje możliwość modyfikacji.
Realizacja
- satysfakcja lekarza i pacjenta
- „furtka” - jeśli coś się będzie działo, pacjent…
…
Relacja pacjent - lekarz.
Relacje:
Przedmiotowa
Partnerka
- aktywność - bierność => lekarz aktywny, pacjent bierny (np. w śpiączce, w trakcie utraty przytomności, paraliż, operacja ze znieczuleniem ogólnym)
- kierownictwo - współpraca => zachodzi relacja; lekarz „zarządza”, daje zalecenia, a pacjent ma je wykonywać (np. farmakoterapia)
Obustronne uczestnictwo występuje w psychoterapii i chorobach chronicznych/przewlekłych.
Podejścia:
Podejście ogólne - skoncentrowane na pacjencie, indywidualizacja, zaangażowanie lekarza w sprawę pacjenta; pacjent bierze część odpowiedzialności za leczenie; MODEL HOLISTYCZNY.
Podejście somatyczne - koncentracja na chorobie, nie ma skupienia na osobie pacjenta; lekarz bierze całą odpowiedzialność za leczenie; MODEL BIOMEDYCZNY.
Są to modele, które się uzupełniają.
Rison…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)