Przysposobienie dziecka według prawa rzymskiego - omówienie

174. PRZYSPOSOBIENIE DZIECKA WG PRAWA RZYMSKIEGO. Przysposobienie dziecka wg prawa rzymskiego mogło odbywać się w formie adopcji która miała dwie gałęzie adrogację i adopcję właściwą. Przysposobienie miało na celu włączenie dziecka do rodziny poprzez określony akt prawny. Było ono obwarowane licznymi warunkami które należało spełniać. Pierwszym z nich był wiek. Osoba adoptująca winna być starsza od adoptowanej o jedno pokolenie tj. ok. 18 lat. Adopcja właściwa dotyczyła osób alieni iuris które na jej mocy przechodziły z jednej rodziny do drugiej. Aby osoba adoptowana nie ponosiła strat winien się troszczyć zwierzchnik rodziny oddającej dziecko dlatego też odbywało się to w ściśle określony sposób. Adopcja dokonywana była aktem prawnym zawieranym przez strony zainteresowane pod nadzorem urzędnika państwowego i miało na celu zwolnienie dotychczasowego pater familiae z obowiązków oraz przekazanie tych praw i obowiązków nowemu zwierzchnikowi. Z biegiem lat forma ta ulegała zmianom przyjmując ostatecznie formę umowy prywatnej w której zawarta była jedynie zgoda stron co do przeprowadzenia adopcji. Adrogacja była bardziej skomplikowaną formą adopcji gdyż dotyczyła osób sui iuris a więc osób nie posiadających zwierzchnika familijnego. Poprzez adrogację stawali się oni alieni iuris a wszelkie ich prawa przejmował nowy zwierzchnik familijny. Ten sposób adopcji był niezwykle rzadki gdyż wymagał zgody zgromadzenia ludowego. ... zobacz całą notatkę