To tylko jedna z 2 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
PRZESTRZEŃ MIEJSKA W SZKOLE CHICAGOWSKIEJ- PROHIBICJA I ALCAPONE W SOCJOLOGICZNYM OGŁĄDZIE
* Niezbyt precyzyjnym mianem „orientacja ekologiczne” określa się liczne i rozmaite nurty, a także kierunki badawcze poszukujące i interpretujące zależności zachodzące między określoną przestrzenią a zachowaniami jej użytkowników. Zainteresowania ekologów miejskich są przynajmniej dwukierunkowe:
badają oni zachowanie przestrzenne ludzi oraz zbiorowości uznawane w pewnym systemie aksjologiczno- normatywnym za normalne ( np. migracje domiejskie, adaptacje i przyswajanie przestrzeni);
akty i zachowania o charakterze dewiacyjnym. Do najistotniejszych spośród nich zalicza się przejawy patologii biologicznej ( np. przestrzenne występowanie chorób psychicznych i psychoz)oraz społecznej (np. przestrzenne zróżnicowanie kradzieży, włamań, zabójstw i innych form przemocy).
* Ekologowie społeczni bardzo szeroko pojmują „choroby przestrzeni miejskiej” i zaliczają do nich również wyraźne i jednoznaczne procesy segregacji przestrzennej, społeczno- przestrzennej, powstawanie swoistych gett etnicznych czy rasowych.
Podstawy nowoczesnej ekologii, podobnie jak wielu innych nauk przyrodniczych i społecznych, znajdujemy w pracach wielkich biologów: Charlesa Darwina i Alfreda Russela Wallace'a. W fundamentalnym dziele” O powstawaniu gatunków drogą doboru naturalnego” Darwin zawarł podstawowe idee, które do dzisiaj w znacznym stopniu tworzą teoretyczny układ odniesienia dla orientacji ekologicznej. Darwin i Wallach postrzegali cały świat ożywiony jako układ wielorakich zależności tworzących sieć życia (web of liefe). U jej podstaw tkwi, wszechobecna w przyrodzie, walka o byt. Wydaje się, że naukowa ekologia zawdzięcza tym badaczom przynajmniej trzy elementy teoretyczne:
pojęcie sieci życia, w której organizmy przystosowały się do innych osobników z własnego i innych gatunków;
traktowanie procesu przystosowania jako nieustannej walki o byt;
definiowanie środowiska jako złożonego kompleksu warunków przystosowania.
Pojęcie EKOLOGIA SPOŁECZNA (social ecology), EKOLOGIA LUDZKA (human ecology) pojawiły się po raz pierwszy w znanym podręczniku socjologii Introduction to the Science of Socjology, przygotowanym przez Roberta Ezrę Parka i Williama Ernesta Burgessa, a opublikowanym w 1921 r. Obaj uczeni oraz bliski ich współpracownik, Roderick D. McKanzie, położyli w dwudziestych i trzydziestych latach XX w. ogromne zasługi w wykorzystaniu orientacji ekologicznej w naukach społecznych. W historii myśli socjologicznej uformowany przez nich kierunek określany często bywa między innymi jako „ klasyczny nurt ekologii społecznej” bądź też jako „szkoła chicagowska”. Za umowną zaś datę powstania owej szkoły uważa się rok 1915, w którym Park opublikował w American Journal of Sociology
(…)
… darwinizmie, transponującym ideę walki o byt ze świata zwierząt do społeczeństw ludzkich. * Ważne dla powstania i ugruntowana szkoły chicagowskiej były z jednej strony systemy pragmatyzmu, z drugiej zaś- badania nad naturą ludzką prowadzone głównie przez Charlesa Hortona Cooleya. Chicagowska szkoła pragmatyzmu rozwijana przez Jamesa Deweya, George'a Herberta Meada,Jamesa Ttuftsai Jamesa R. Angela opracowała…
… charakterystycznymi dla miasta budowlami, często o monumentalnym charakterze, parkami, arteriami komunikacyjnymi, liniami kolejowymi czy granicami obszarów przemysłowych. * Przez analogię do obszaru naturalnego badacze chicagowscy utworzyli pojęcie „obszar i porządek ekonomiczny”. Porządek ekonomiczny, zamiennie określany jako konkurencyjny, opiera się przede wszystkim na wymianie dóbr usług na konkurencyjnym rynku…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)