To tylko jedna z 4 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
PRZEPŁYW KAPITAŁU W KRAJACH UNII EUROPEJSKIEJ
Ruchem kapitału można objąć wszelkie transakcje kapitałowe dokonywane między krajowymi i zagranicznymi podmiotami zagranicznymi, które powodują zmianę wysokości lub struktury salda należności i zobowiązań danej gospodarki narodowej wobec zagranicy. Transakcje te są ujmowane w bilansie kapitałowym, tworząc część bilansu płatniczego określonego kraju. Przez przepływ kapitału, w szerokim znaczeniu, rozumie się wszelki odnotowany w bilansie płatniczym ruch kapitału przez granicę. Podmiotami uczestniczącymi w tak rozumianym obrocie kapitału mogą być przedsiębiorstwo, gospodarstwa domowe, banki komercyjne, budżety różnych szczebli oraz Bank Centralny. Bank Centralny może dokonywać eksportu, czy importu kapitału, interweniując na min. rynku walutowym. Eksport kapitału w szerokim rozumieniu obejmuje pomoc kapitałową, np. jednostronny transfer środków rzeczowych lub finansowych, nisko oprocentowane kredyty itp. Cechą szczególną przepływu kapitału w wąskim znaczeniu jest to, że jest podejmowany z motywu zysku i przez podmioty gospodarcze inne niż Bank Centralny. Eksport kapitału w tym ujęciu oznacza wywóz środków rzeczowych lub finansowych, które służą za granicą do wytwarzania dóbr materialnych lub usług i przynoszą eksportowi dochód. 17 Lutego 1986 r. w Luksemburgu został podpisany Jednolity Akt Europejski, który wszedł w życie 1 lipca 1986 r. Uzupełnił on Traktat o Europejskiej Wspólnocie Gospodarczej-EWG o artykuł mówiący, że Wspólnota podejmuje konieczne środki w celu stopniowego urzeczywistnienia rynku wewnętrznego, czyli obszaru bez granic wewnętrznych, na których zostaje zapewniony swobodny przepływ towarów, osób, usług i kapitału, do 31 grudnia 1992 r.
Pojęcie swobodnego przepływu kapitału nie odnosi się wyłącznie do kapitału rzeczowego (nieruchomości, majątek przedsiębiorstw), lecz obejmuje kapitał pieniężny (papiery wartościowe, średnio i długoterminowe kredyty itp.). Przemieszczanie się czynnika produkcyjnego, jakim jest kapitał, może być uznane za swobodne, jeśli przedsiębiorcy mogą zaspokoić swoje zapotrzebowanie na kapitał, a inwestorzy mogą oferować kapitał, którym dysponują w kraju, a który oferuje im najbardziej korzystne warunki.
Liberalizacja przez kraje Unii Europejskiej rynku kapitałowo finansowego była procesem długotrwałym i skomplikowanym. Zgodnie z Traktatem Rzymskim miała być realizowana stopniowo i w zakresie niezbędnym dla prawidłowego funkcjonowania wspólnego rynku. Działania zmierzające do wprowadzenia pełnej liberalizacji przepływu kapitału napotykały i nadal napotykają na trudności, przeszkody i ograniczenia. Jest to wynikiem silnych zależności pomiędzy realizacją swobody a krajowymi politykami gospodarczymi i walutowymi państw członkowskich. Konieczne były liczne wytyczne i zalecenia umożliwiające dopasowanie przepisów prawnych i administracyjnych w celu regulacji rynku kapitałowego. Obejmowały one przede wszystkim działalność banków, kontrolę bankową, obrót papierami dewizowymi, warunki dopuszczenia na giełdy, prawo podatkowe itp. Liberalizacja była prowadzona stopniowo zgodnie z ustalonym wielostopniowym programem.
(…)
… wypływające ze Wspólnoty zdecydowanie dominowały nad inwestycjami napływającymi do UE, a Różnica między nimi wyniosła 156mld dolarów. Równocześnie napływ inwestycji zagranicznych w wysokości 230mld. dolarów do UE był w roku 1998 o 82% wyższy niż w roku 1997. Największy wzrost napływu bezpośrednich inwestycji zagranicznych (BIZ) w Unii Europejskiej zanotowano w roku 1998 w Finlandii i Holandii…
… posiadany kapitał, a także uzyskiwać kredyty na całym obszarze Wspólnoty. Utworzenie wspólnego rynku umożliwiło lepszą alokację produkcji, zwiększenie skali produkcji i osiąganie płynących z tego korzyści, zapewnienie swobodnej konkurencji i stwarzanie zachęt do inwestowania. W ramach Układu Europejskiego państwa członkowskie Wspólnoty zgodziły się zapewnić swobodny przepływ kapitału związanego…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)