To tylko jedna z 6 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
TEMAT: Przejmowanie władzy przez komunistów w krajach bloku wschodniego . Wraz z zakończeniem działań wojennych, w Europie dał się zauważyć wyraźny podział kontynentu na dwa przeciwstawne ideologicznie bloki: demokratyczny zachodni i komunistyczny wschodni. Linią graniczną tych dwóch obszarów była rzeka Łaba.
Działania mające na celu opanowanie i przejęcie władzy przez komunistów trwały jeszcze w okresie walk na frontach II Wojny Światowej. Obszar na zachód i południe od Związku Radzieckiego uważany był od dawna za sowiecką strefę wpływów. Sami Alianci nie kwestionowali głośno tego stanu rzeczy, postrzegając Związek Radziecki za największego ich sprzymierzeńca w walce z hitlerowskimi Niemcami. Nic zatem dziwnego, iż przyzwalali na akty agresji Sowietów wobec suwerenności państw sąsiednich. Sowieci kolejno anektowali ( dokonywaj agresji ) terytoria prowadząc politykę faktów dokonanych. Wraz z regularnymi oddziałami wojskowymi, w ślad za nimi szły oddziały propagandy i aktywistów komunistycznych, których zadaniem było przekonanie miejscowej ludności do słuszności idei komunizmu. Często spotykały się one z jawną i otwartą wrogością tej ludności. Umacnianiem władzy komunistycznej zajmował się aparat polityczny, który organizował prowizoryczne wybory (prawie zawsze sfałszowane) do organów przedstawicielskich naprędce formowanych na zaanektowanych obszarach. Zdecydowaną większość w nich stanowili zwolennicy władzy ludowej, którzy „zatwierdzali” sytuację i wyrażali aprobatę dla oddania się „pod opiekę” Związku Sowieckiego. Komuniści przejmując władzę w krajach bloku wschodniego, wprowadzali ustrój tzw. „demokracji ludowej” - w której to nazwie - jak łatwo zauważyć - kryła się polityczna manipulacja. Teoretyczną władzę miał sprawować demokratyczny parlament składający się z przedstawicieli wybranych przez lud. Władza rzeczywista skupiona była w kierownictwach partii komunistycznych.
Opanowując Europę Środkową i Europą Wschodnią komuniści zastosowali podobny, chodź realizowany w różnych krajach w odmiennym tempie model zwany potocznie „taktyką salami ”. Była to polityka, polegająca na początkowym uznaniu ustrojowego status quo (stan istniejący, stan prawny lub polityczny istniejący w danej chwili) następnie na rozbijaniu i opanowywaniu struktur administracyjnych, infiltrowaniu policji i wojska, dalej - na prowadzeniu czystek pod hasłem karania
(…)
… politycznie znaczenie faktu, iż komitet został powołany przez Polaków, a nie władze obcego państwa. Armia Czerwona stacjonująca na ziemiach polskich w trakcie „wyzwalanie kraju” oraz NKWD skutecznie rozprawiała się z opozycją i ludźmi związanymi z rządem na uchodźstwie. Po zakończeniu działań wojennych w Europie przedstawiciele Wielkiej Trójki doprowadzili do powołania 28 czerwca 1945 r. w Moskwie Tymczasowego Rządu Jedności Narodowej z Edwardem Osóbką Morawskim na czele, pod kontrolą komunistów, a wicepremierem został Stanisław Mikołajczyk. Jednak szybko popadł on w niełaskę ówczesnej władzy, a jego partia została wyeliminowana. Przypieczętowaniem całkowitego przejęcia rządów przez działaczy związanych z Kremlem były sfałszowane wyniki referendum w 1946 roku.
Komuniści zorganizowali referendum…
… roku proklamowali Federacyjną Ludową Republikę Jugosławii. Natomiast 21 stycznia 1946 r. uchwalili Nową Konstytucje.
Po wkroczeniu do Bułgarii Armii Czerwonej (08.09.1944 r.) rząd Georgijewa stracił możliwość dalszego działania. Stalin jednak miał swego kandydata na bułgarskiego dyktatora, a był nim jego zaufany wykonawca poleceń w Międzynarodówce Komunistycznej - Georgi Dymitrow, który w listopadzie1945 stanął…
… katolickie duchowieństwo chorwackie i słoweńskie. Wielu biskupów skazano na wieloletnie więzienie. Dziesiątki tysięcy ludności zostały wywiezione do obozów koncentracyjnych,
We wszystkich omawianych państwach przejście do ustroju demokracji ludowej miało cechy zamachu stanu. Eliminowano opozycji, posuwano się do zabójstw i terroru, bezwzględnie wykorzystywano obecność Armii Czerwonej i poparcie ZSRR…
… studiujący głównie na UW : Adam Michnik, Jan Grosse, Serweryn Blumsztajn, Jan Lityński. Powodem demonstracji było ocenzurowanie a, następnie zdjęcie z afisza przedstawienia „Dziadów” Adama Mickiewicz reż. Kazimierza Dejmka. Demonstracja zakończyła się złożeniem kwiatów pod Pomnikiem Mickiewicz na Krakowskim Przedmieściu. Po rozwiązaniu pochodu protestujących studentów zaatakowała milicja, bijąc i zatrzymując niektórych z nich. Spowodowało to przyłączenie się do manifestacji większej ilości studentów z innych warszawskich uczelni, wkrótce do demonstrantów dołączyli pisarze.
4 marca 1968 r. minister edukacji i szkolnictwa wyższego Henryk Jabłoński usunął ze studiów na UW Adama Michnika i Henryka Szlajfera, za to że 31 stycznia przekazali oni korespondentowi „Le Monde” informacje o tym, co się wydarzyło…
…, nie dopuszczał krytyki polityki Stalina, ponownie zwiększył uprawnienia aparatu bezpieczeństwa, nie walczył z korupcją i pasożytnictwem partyjnej nomenklatury. Breżniew, chcąc bronić interesów ZSRR, drogą interwencji zbrojnej, postanowił interweniować, znajdując poparcie wśród członków Układu Warszawskiego (z wyjątkiem Rumunii). 23 marca 1968 r. przywódcy krajów socjalistycznych spotkali się w Dreźnie…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)