Przeciek widmowy - wykład

Przeciek widmowy Jak wygląda widmo DFT sygnału sinusoidalnego dla ktorego N probek nie
odpowiada całkowitej liczbie okresow? Wiąże się to z bardzo istotnym pro-
blemem - zjawiskiem przecieku widmowego. Analiza sygnału czasowego za
pomocą DFT sprowadza się do rozkładu na funkcje bazowe o całkowitej licz-
bie okresow przypadających na N probek. Sygnał o niepełnej liczbie okresow
dla N probek ( k nie będące liczbą całkowitą) nie jest ortogonalny z żadną
z funkcji bazowych. Widmo ciągłe DTFT sygnału o niepełnej liczbie okresow
jest tak przesunięte, że probki widma DFT nie trafiają w zera funkcji sinc.
Przedstawia to rys. 2.3B. To jest właśnie przeciek widmowy, każdy z prążkow
widma DFT pozostaje niezerowy. Takie widmo DFT sugeruje, że analizowany
sygnał jest sumą wszystkich funkcji bazowych o rożnych amplitudach.
Jeżeli w analizowanym sygnale oprocz sygnału powodującego przeciek
znajdzie się dodatkowy sygnał o niewielkiej amplitudzie i nieco innej często-
tliwości to zostanie on praktycznie zamaskowany przez listki boczne „prze-
ciekającego” sygnału o dużej amplitudzie. Gdyby zmniejszyć w jakiś sposob
amplitudę listkow bocznych w widmie sygnału sinusoidalnego zmalałby row-
nież przeciek widmowy.Wtym celu stosuje się operację okienkowania sygnału
czasowego.
... zobacz całą notatkę