Promieniowanie gamma i rozpad beta

Nasza ocena:

3
Pobrań: 49
Wyświetleń: 833
Komentarze: 0
Notatek.pl

Pobierz ten dokument za darmo

Podgląd dokumentu
Promieniowanie gamma i rozpad beta - strona 1

Fragment notatki:

▪ Promieniowanie  γ Jeśli jądro jest wzbudzone do wyższego stanu energetycznego, to może nastąpić samoczynna  emisja fotonu i przejście do niższego stanu energetycznego. Ponieważ odległości między  poziomami energetycznymi w jądrach są rzędu MeV więc fotony emitowane przez jądra mają  energię tysiące razy większą od energii fotonów wysyłanych przez atomy. Takie  wysokoenergetyczne fotony emitowane przez jądra nazywamy  promieniowaniem  γ . Jądra w stanie wzbudzonym można łatwo otrzymać używając neutronów o małej energii. Jeżeli taki  powolny neutron przechodzi np. przez bryłkę uranu 238U to zawsze gdy znajdzie się blisko jądra  działa na niego siła przyciągająca wywołana przez oddziaływanie jądrowe. Dlatego jest bardzo  prawdopodobne, że taki neutron zostanie wychwycony i powstanie jądro 239U* w stanie  wzbudzonym (oznaczone *). Takie jądro przechodzi do stanu podstawowego emitując jeden lub  kilka kwantów  γ. Proces ten opisują następujące reakcje jądrowe: n + 238U  239U* 239U*  239U +  γ ▪ Rozpad  β Badając własności promieniotwórczości stwierdzono, że istnieją trzy rodzaje promieniowania  α,  β, γ. Po dalszych badaniach stwierdzono, że α to jądra helu, promienie γ to fotony, a promienie β to  elektrony lub pozytony (cząstka elementarna dodatnia o masie równej masie elektronu). Jądra, których ilość protonów  Z  różni się od wartości odpowiadającej stabilnym jądrom o tej samej  liczbie masowej  A , mogą zmieniać  Z  w kierunku jąder stabilnych poprzez rozpad  β. Współczesna  teoria rozpadów  β została rozwinięta przez Fermiego w 1931 r.  Najprostszym przykładem rozpadu  β jest rozpad swobodnego neutronu zachodzący z czasem  połowicznego zaniku 12 minut v e p n + + → Neutron rozpada się na proton, elektron i antyneutrino (cząstka elementarna o zerowym ładunku i  zerowej masie spoczynkowej). Inny przykład to omawiany już uran 239U; rozpad zachodzi z czasem połowicznego zaniku 24  minuty v e Np U + + → 239 239 Powstały izotop też nie jest trwały i podlega rozpadowi  β v e Pu Np + + → 239 239 z czasem połowicznego zaniku 2.35 dnia. W takim procesie liczba  Z  wzrasta o jeden a liczba  A  pozostaje bez zmiany. Innym rozpadem  β, jest proces, w którym jądra emitują pozytony, a towarzyszy temu zawsze  emisja neutrina. W tym procesie liczba  Z  maleje o jeden, a liczba  A  pozostaje bez zmiany. Document Outline Promieniowanie  Rozpad  ... zobacz całą notatkę



Komentarze użytkowników (0)

Zaloguj się, aby dodać komentarz